Ne iç sesimizi,
Ne yağmurun, ne rüzgarın, ne seherlerde zikreden kuşları; ne de ezanlarla gelen ilahi daveti duymaz olduk...
Evde TV, net, sokakta, otobüste akıllı (!) telefonlar.
Gözümüz sürekli sanal ekranlarda, bir şey arayışında...
Gül kokusunu, kitap kokusunu, samimiyet kokusunu da unuttuk.
Sürekli saçma ve sahte bir meşguliyet ile kendimizi büyük bir aldanışın içine attığımızı da fark etmeksizin, ömrümüzden çalıyoruz..!
