Bugün de bekledim seni, gelirsin diye...
Dışarıda değişik bir mevsim var,
biraz çıkıp dolaştım;
bazen terledim, bazen üşüdüm.
Bazen sana rastladım,
bazen parkeleri saydım.
El ele tutuşan sarmaş dolaş çiftleri görmedim,
görmeden geçtim bir ömrü...
Sonra hızla eve attım kendimi,
kaçarcasına.
Müzikle boyadım odamın boşluklarını,
duvarlarını, hıçkırmasın diye içimdeki çocuk.
Neyse geceye çok kalmadı.
Bir kaç saat sonra, çekerim yorganı üstüme,
mezara girer gibi.
Kıvrılırım küçük bir çocuk gibi,
yine her zamanki gibi bir elim, diğer elimin başparmağından tutar,
kâbuslar içinde kaybolmayayım diye.
Hiç kimse dışarıdan görüldüğü gibi değildir...
Hiç kimse...
(Mavi Defterim'den)
