Ne yaralar yara olmaktan çıkıp iyileşebiliyor,
Ne de sarılabiliyor...
Kırgınlıkların üstüne bu kaçıncı yara bandı,yapıştırdığımız...
Seve seve, daha çok sevecekken,
İşleyen demir pas tutmaz sözünü yalancı çıkarırcasına,
Sevdikçe,kırgınlık,kırılmışlıktan olsa gerek, sonra pas tutuyor...
Kalbimin sevmeye ait kısmını sanki ameliyatla söküp almışlar, özlemeye dair odacığı da öyle..!
Gerçekten inan bana,laf olsun diye söylemiyorum, belki de bir hastalık türü,kim bilir !
Bundan sonra aşık olmak,özlemek..!?
Etten mamul o cevher sanki taş kesildi, buz kesildi...
Hisleri alınmış bir adam gibiyim şu sıralar.
İçimdeki kuşlar cıvıldamıyor diyeceğim ama,kuşlar çoktan göç etti sıcak ülkelere,kuş falan kalmadı yani...
Yaralar iyileşmediği gibi, kangren oldular dost...
İçi hayal kırıklarından geçilmiyor, bir şarkı kımıldatmaya görsün, kanıyor, yanıyor zamanlar boyu.
Hep şarkılarla, şiirlerle ağlaşayım diyedir belki...
