aylardır yürüyüşü de bıraktım,
galiba eskisi gibi sağlıklı olmayı pek umursamıyorum !
mecburî alış-verişler dışında,
kafamı pencereden bile çıkarmıyorum...
eski şarkıları da dinlemez oldum,
çok ağlarım diye..!
bir beklenti,yaşama dair,
bir sevinç,
biraz umut,
yok, yok işte...
tek sermayesi şu serkeş işe yaramaz gönlümün,
annem...
elimden geldiğince yaşlı anneciğimleyim,
onun duaları tek tesellim...
böyle işte,ölü ve ölgün günlerin,
bedbin adamı olmak düştü payıma...
