4. KUDSİ HADİS
Yüce Allah (c.c) şöyle buyurmaktadır:
"Ey âdemoğlu!
Her kim dünyalık bir şey için üzüntü duyup kederlenirse, bu sadece Allah'tan uzaklaşmasını;
dünyada ise sadece sıkıntısını ve âhirette de perişanlığını artırmaktan başka bir işe yaramaz.
Yüce Allah , dünya için kederlenenin kalbini arkası kesilmeyen tasalarla ve hiç boş
vakit bulamayacak meşgalelerle doldurur. Allah o kalbe öyle bir fakirlik hissi verir
ki, hiçbir zaman zenginliğe ulaşamaz, ona vereceği emeller ise onu sürekli meşgul eder.
Ey âdemoğlu!
Ömrün her geçen gün biraz daha kısalır ama bunu idrak etmezsin.
Sana her gün rızkını gönderirim ama şükretmezsin. Aza kanaat etmez, çokla da doymazsın.
Ey âdemoğlu! Katımda sana rızkın ulaşmadığı gün yoktur; ancak meleklerin
huzuruma senin tarafından işlenmiş çirkin fiilleri ulaştırmadıkları gün de yoktur.
Sen hem benim verdiğim rızkı yiyor hem de bana isyan ediyorsun.
Bana dua ediyorsun, sana icabet ediyorum. Benden sana hep iyilikler inip dururken,
senden bana kötülüklerin çıkıp duruyor. Ben senin için iyi bir dost ve koruyucu iken,
sen benim için ne kötü bir kulsun! Sana verdiğim nimeti benden gizlemeye kalkışıyorsun.
Ben, peşpeşe yaptığın kötülüklerini örter ve senden utanırken, sen benden
utanmıyorsun. Beni unutuyorsun ama benden başkasını hatırında tutuyorsun.
İnsanlardan korkuyor fakat benden korkmuyorsun. Onların ezasından çekiniyor ama
benim gazabımdan çekinmiyorsun."
