Sevgili Rüveyda,
Adınız ile nefes aldığımı; kalbimi hissediyorum artık.
Bu öyle tarifsiz bir güzellik ki hani çocukken salıncakta sizi hızlıca sallar biri, içiniz hop oturur kalkar… Belki de lunaparktaki bazı oyuncakların içindeki heyecan mı desem… Nasıl anlatılır bilmiyorum ama ben yaşıyorum.
Bazen soluk alıp verişlerimle baş edemediğim, onları kontrol edemediğim anlarda, kendimi sokaklara atıyorum. Hızlı hızlı yürüyorum, -nereye gittiğimi bilmeden- nefeslerim eski ritmine dönesiye dek…
Şehrin biraz daha az insan olan bucaklarına yürüyorum. Size gelir gibi, ürkek ama kararlı...
Bahar goncalarının, gökkuşağının renkleri arasında sanıyorum kendimi, oysa mevsim sonbahar; mevsimi ömrümün, son/bahar... Kapatıyoruz! Son 3 gün! diyen ilan gibi… Üç günlük ömrüme düşen bir cemre olsanız ne güzel olurdu.
....devamını kitabımdan okuyabilirsiniz.
