Rüveyda’m,
Her düştüğümde, elimden tutanım! Her ağladığımda gözyaşlarımı silerek beni avutanım...
Rüyamdaydın bu gece de ve Eylül bakışlı şairim! diyerek beni bakışlarımdan öpüyordun. Veda öpücüğü gibi hissetmiş ve sormuştum sana, En güzel anımızda gidecek gibisin sanki… sustun ve gözbebeklerin değmedi ilk kez gözbebeklerime, anlaşmıştım, ben de başka bir şey söylemedim.
Ay yüzünden ince bir pınarın süzüldüğünü hissettiğim de senin de o sülün boynuna benim de gözyaşım damlamıştı.
Birbirimizin yağmurlarında ıslanıyorduk, sırılsıklam… Öylece kaldık üşüten sımsıcak yağmurlarımızın kokusunda. Sanki kapıda gardiyan bizi bekliyordu, ayırmak için…
....devamını kitabımdan okuyabilirsiniz.
