Ölmek dışında,
Artık hiç bir hikâyede yerim yok!..
Yalnız kendime kederim sanırdım,
''Gönülçelen'' olduğumu nice zaman sonra anladım!
''Baktın kapılacaksın,arıza çıkart!'' sloganım olmuştu.
Benim dışımda kimseler inanmadı.
Yanıldıklarını,yandıklarını,
İş işten geçtikten çok sonra anladılar!
Kendi enkazımın altında can çekişiyordum oysa...
Korkak,insanlardan uzak ve yaralı.
Bir emojim bile yoktu yüzüme takacak.
Olsa,kaçar mıydım insanlardan köşe bucak!?
Artık hiç bir hikâyeye sığmaz oldu şu harap gönlüm.
Hastalıklı bir bünye ile,korudum kendimden seni,
Anlamadın!
Eşitsizlikte eşittik!
Uzaktan güzel sevdik.
İmkânsızlığın tılsımına kilitlendik.
Korkularım galipti,galip gelecekti,biliyordum.
Beddua eder misin, bilemem ama,
Kızma,kırılma bana...
Bildiğin gibi değilim!
Bilmediğin kadar çizilidir yüreğim...
Bugün ağlıyorsun biliyorum,ahlıyorsun!
Sevin!
Hafif sıyrıklarla atlattım diye...
Bak geçecek,
Üç...
İki...
Bir...