Bana dair hayallerin mi...?
Çok şakacısın, hatta darılma ama komiksin de..!
Ne güzel söylemiş Zarifoğlu :
''Bitti o şiir,
Başka mısra gerekmez!'' diye...
Kalan ömrümü bir tek kadına ipotek ettim,
Güzellikten, iyilikten anlayan vefası çok bir tek kadına adadım; anneciğime...
O hasta, ben hem evladı, hem de müşfik bir doktoru, hemşiresi, dadısı...
O benim ellerimde eriyen, sararan bir yaprak gibi bebeğim...
Ha havalandı, ha kanatlanacak meleğim...
Aşk-meşk defterini yakalı nice zaman oldu...
Kadir kıymet bilmezler dünyasında,
Beni bir annem güzel sevdi,
Bir de gerçeği olmamış olan ruh tuvalimde saklım Rüveyda'm...
İki kadın arasında limanıma uğrayanları sorma gitsin!
Uğrayanlar, limanımı tarumar ederek gittiler!
Yaralarıma yeni yaralar ekerek silindiler!
Uğramak istediği halde uğrayamayanlara sözüm yok.
Belki içlerinden biri beni annem gibi olmasa da, Rüveyda gibi sevebilirdi...
Aman adam sen de!
Kalk hadi, anneciğin seslendi...