''Yaşamaktan gayrı mülkü olmayan ona yazıyorum.
Yüzünün dingin havzında yetişirdi nilüferler
Kokusu efsun
Kokusu hasret
Kokusu; içinde birikmiş kıyametler...
Haylaz çocuklar gibi kaçardı okuldan
Ardı sıra kovalardı mecruh bir kalp sesi
En çok bunu severdi
En çok bunu sevmezdi
Korkusu aşktı onun
Ve taktığı hırçınlık maskesi...
Elma çiçekleri
Kaktüsler
Kırk ikindiler
Kasımpatılar
Lavantalar biriktirirdi gönlünün defterinde.
Kiminde meyhoş eden rayiha
Kiminde öldürmeyen anılar vardı.
O en çok berfini sever
Onun gibi karda açardı...
Yaşamaktan gayrı mülkü olmayan ona yazıyorum.
Ona, korktuğu şeyi
bir de hırçınlık bırakıyorum...''
Önceki sesli şiirime atfen gelen enfes bir şiir.
Şiirin adını ''maske'' mi koysam, bilemedim ama gönderen kıymetli şair dostun şahsında, hepinizin mübarek regaip kandilini tebrik ediyorum.
Şiir sahibi bir isim gönderirse, seve seve değiştiririm.