Bu yazı birilerinin canını sıksa da yazacağım.
İnternet çıktı çıkalı, neredeyse özelimiz diye bir şey kalmadı!
Ne yediğimiz, ne içtiğimiz, nerede, kimlerle yediğimiz...
Ev hallerimiz, düğünlerimiz, doğum günlerimizi ''herkese açık'' sunumda, pardon paylaşımda!
Kadın öyle güzel yemek ya da pasta yapıyor ki mesela benim gibi bekar birinin canı istiyor.
Zengin de olsan o an o gıda elinde değil ve sen o anda o paylaşılanı yemek istiyorsun!
Ama yok işte, fotoğrafa bak dur!
Bunun tek istisnasına müsamaha ile bakabilirim, o da özel yemek yapma sayfaları.
Meraklısı gider orada hem görsel hem tarifini alır.
Eskiden zembiller varmış. Yani hasırdan yapılma kulplu çanta, torba, küfe. Pazardan ne aldığınızı kimseler görmesin diye sıkı dokurlarmış ki içi görünmesin, konu komşunun göz hakkı geçmesin.
Eskiden bayramlar yaklaşırken, hali vakti iyi olanlar; çocuklarına bayramlık alma konusunda temlinliymişler. Çocuklarının çok yakın arkadaşlarının maddi durumu iyi değilse, bir bahanesini bulup bayramlık almaya onu da götürürlermiş.
Eskiden ulu orta mangal ''keyfi'' yapılmazmış. Yapanlar da eti bolca tutar, gelene geçene mutlaka tattırırlarmış.
Eskiden böyle şeyler adab-ı muaşeret kurallarından olarak, hassasiyet ve titizlikle önemsenirmiş.
Eskiden vefa, edep, cömertlik, temizlik, merhamet o kadar işlevsel ve hayatla iç içe imiş ki onları gören virüs haya eder, gerisin geriye gidermiş.
