Bir gün bir yerlerde, sevgini mercek altına alıp, ispat etmeni isteyen birileri çıkarsa, tek bir kelime etme!
Hiç bir gerçek ve samimi sevgi, iddia makamının huzuruna çıkmaya tenezzül etmez, bu züldür, bunu sakın unutma!..
Tereddütsüz sen kır hakimin kalemini ve kendin çık veda sehpasına!..
Sevgi ve sadâkât sorgulamasının başladığı yerde, hikâye sona ermiştir...