Ne git dedi ne de kalabildik...
Sınavdı sanki desem, hicrandı.
Dedim ya; ne umdurdu, ne buldurdu,
Adım sonu sanki uçurumdu!..
Kim ne bildi, kim ne duydu!
O bizim umudumuz, umduğumuzdu.
Sonra hiç olmamışcasına kayboldu.
Şimdi sessizlik ülkesinde,
Saltanat, uğultuyla esen rüzgârların...
Dedim ya bize söz de bırakmadı.
Yaşama uzak, ölmeye yakındı!..
Bir şiirden fazlasıydı.
Bir seni, bir beni ağlattı.
Bir kerecik kavuşturmadı.
Yaşama uzak, ölmeye yatkındı...
Rüya kadar yakın, hakikat kadar uzaktı...
Hakikat kadar uzaktı, acımadı!