Sevgili Rüveyda,
Sevgilim Rüveyda,
Sevgilim,
Kalbim,
İsminden başka bir şey yazmayıp, mektubu böylece gönderesim var..!
Sen azımsarsın belki diye, devam ediyor şu an kalemim, bana sormadan, beni dinlemeden, dörtnala heyecan ve korkuyla koşan atlar gibi, sana doğru, hep sana…
İsmini söyleyip, dilim lâl olduğu zamanlarda, susmuş mu oluyorum..?
Susmak çölün yağmura susamasıdır. Saksıda susuz kalmış bir çiçek bile, bize seslenir ‘’su’’ diye…Duymaya kulak, görmeye göz, sevmeye kalp gerek…
İsminizi söylediğim zaman, ne çok şey telaffuz ediyor, neler tahayyül ediyorum oysa...
Ben sizin muhayyilenizde gizli bir hafiye gibi gezebilir, düşüncelerinizi okuyabilir, gözlerinizden dünyaya bakabilirim.
Peki, siz, Sevgili Rüveyda; bu adamın, mesela,
....devamını kitabımdan okuyabilirsiniz.
