Teselli etmek isteyen gönlü güzel dosta teşekkür ederken...

Neden bu hırçınlığın

Kime bu öfken

Niye huzursuz

Nedir seni içten içe kemiren

Mutlu olmak istemiyorsun 

Hüznü ortak etmişsin onunla yol alıyorsun

Kahır seni yiyip bitiriyor

Acımadan canına kendini kapatıyorsun

Yeter artık yeter…

Bedeller ödedin …

Bitmedi mi  artık…

Sen değerlisin…

Kıymetlisin…

Özelsin…

Hiç bir şiir seni sana anlatamaz…

Hiç kimse senin kalbine esir olamaz…

Azad et kendini 

Sal bütün hüzünlerini…

Sev ama tutsağı olma…

Yasak bunlar…

Seviyorum Seni..

Sen çok Değerlimsin

Sana duyduğum bu Sevgim 

Görünmeyen savaşlarımda benim Zırhımdı..

N

Anneciğim çok korkardı ama geçen dayı kızına:" Keşke daha önce gelseymişim, burası çok güzel."demiş.

- Çok şükür ben de 3 kez çok iyi güzel gördüm anneciğimi.

Sensizliğin içinde bocalıyorum anne! 

Ben de o tarafa geçeyim artık... 

Dünyaya doydum, dünya da benden çok hoşlanmadı sanki... 

Seni çok özledim anne... 

Uzun zamandır istatistiklere bakmıyordum. Saat 21:00 itibariyle günlük 28 bin 511 okuma yeni bir rekor.

Günümüzde klasik olmuş blog ya da sitelerin takibi çok kıymetli. Teşekkür ediyorum. 

Gökyüzünde

Eskiye dalıyor gözüm dalmasın da ne yapsın

Bugün günlerden o gün

Sanki döndün ayaktasın

Eskiye dalıyor gözüm dalmasın da ne yapsın

Bugün günlerden o gün

Sanki döndün ayaktasın

Bak güneş batıyor işte bir gün daha yakınız

Bu yağmur sensin işte

Oradasın gökyüzünde

Bak güneş batıyor işte bir gün daha yakınız

Bu yağmur sensin işte

Oradasın gökyüzünde

Aklıma düşüyor yüzün gülümser gibi ayrılışın

Artık sayılı zaman değil müebbet yalnızlığım

Aklıma düşüyor yüzün gülümser gibi ayrılışın

Artık sayılı zaman değil müebbet yalnızlığım

Zakkum

Muamma

İsteyip de gidemediğim bir şehir gibiydi, 

Gözgöze gelmek yerine, 

Sözlerin özünde tek bir ruhtuk halbuki. 

İmkânsız mıydık, 

(Besbelli!) 

Yoksa biz mi imkânsız kılmıştık? 

Muamma!.. 

Belki de bir Pamuk Prenses masalı... 

Mazgalları pas tutmuş bir şiire evrilir gibi, 

Zamanın çarkında hızlıca akıp yittik... 

Sonra... 

Sonrası diye bir şey yok! 

O gitti, 

Ben hâyâlini anılarla harmanlayıp, 

Her günüme taze bir başlangıç yaptım, 

Onsuz bir güne uyanmadım. 

Gitmedi, gidemezdi! 

(Şizofreni!) 

Bu masal böyle saçma bitemezdi... 

(Bitmişti...) 

Ya da en olması gereken yerde, 

Tahammülü mümkün olmaz bir vadede, 

(Gitmişti!) 

Olması gerektiği gibi;

Tam vaktinde, 

Her canlı ölümü tadacaktı! 

Hayatın içinde yaşarken, 

Yudum yudum, 

Islak sancıların gölgesinde

Bu ölüm yaşanacaktı... 

Bu ölüm bizi yaşatacaktı. 

Anlatmıyorum!

Belki de içten içe çürüyorum! 

Bu yıl zordan zor oldu... 

Aşamıyorum!

Anlatmıyorum!.. 

Çılgın

İnsanlar çıldırmanın eşiğinde, insan olmaktan çıkmaya başlamışken, 

Seninle biz, çocukça bir çılgınlığı yaşamak için çok müsaitken, ümitsizce dümeni kırdık... 

Müzik ve ben

Epeydir kendime müzik dinlemeyi yasaklamak istiyorum... 

Malum, müzik benim için bir eğlence aracı değil; hüznümün ifadesi... 

İçimde var olan hüzne eşlik ediyor ve çoğu zaman da canlandırıyor... 

Peki müzik dinlememek çare mi? 

Hayır! 

Bu defa da sonbaharın melodisine, yaprakların ritmine, rüzgarın esintisine kapılır giderim... 

Gecenin sessizliğindeki violini dinlerim... 

Güneş doğmadan önceki saba makamında demlenirim... 

Bunlar olmasa, nefes alış verişlerimdeki dizili notalar girer devreye... 

Ya parmaklarım, onların tuttuğu tempoyu ne yapacağız... 

Ya ayaklarım, yürüyüş zamanı orkestra onların... 

Ceza mı

   Yalnızlıkla sırdaş, 

Kaybetmelerle arkadaş

          birine, 

            kim, 

hangi cezayı verebilir ki... 

Alışmak yok!

Alışmak yok! 

Alıştığım gün, öldüğüm gündür!.. 

Şiir değil bunlar! 

Zaten ona gücüm yetmez! 

Yazmaya mecalim yok, hayata da... 

Tek cümlemde anlamalısın beni.

Bir iç çekişimi, mesafeler ötesinden duymalısın... 

Alışmak yok! 

Alışırsam kalbim de benden gitmiş demektir... 

Sürükleniş

Gittim demekle gidilmiyor, 

Bitti demekle bitmiyor, 

Susmakla dinmiyor, 

Bazı sevdalar bir ömür sürüklüyor... 

Boşuna yorulma

Kayboldum! 

Ben de bilmiyorum, 

Neredeyim!.. 

Boşuna yorulma, 

Sen de bulamazsın artık beni!..

Hatırlamıyor, bilmiyorum!

Okullar bir çok şey öğretti de

Düştükten sonra kalkmayı, 

Yeniden başlamayı 

Hatırlamıyorum!... 

İki şiir

NAZLICAN'A MEKTUP

saat gecenin on ikisi,

ve ben hâlâ uyumadım Nazlıcan!..

senlik bir şey yok ama,

saat gecenin on ikisi olduğu için uyumadım,

saat gecenin on üçü olsa kesin uyurdum!..

sahi,

sen beni gece on ikiden sonra hiç görmedin değil mi?..

görme ama,

görsen çıldırırsın!..

gece bekçileri,

sarhoşlar,

fahişeler gördü de ne oldu?..

karakollar niye çoğaldı sanıyorsun,

tımarhaneler niye doldu?..

babaannem hep derdi;

bu buzdolabını kim icat etmişse cennetlik valla!..

babaanne derdim,

bunu icat eden bir gâvur...

olsun derdi,

gâvur mavur!..

ben de saymadım ama,

şu sigarayı icat edene,

en az on kere dua etmişimdir bu gece!..

bu mektubu alır almaz,

cevapla Nazlıcan!..

yıllardır,

adresime faturadan başka bir şey gelmiyor!..

yeter ki,

yaz sen...

ilensen,

küfretsen bile,

bir şiir gibi okurum ben!..

sitem eder,

öperim kara gözlerinden!..

Mahmut Turan

Mektubun geldi…

zarfı açmadım önce,

çünkü bazı kelimeler

kâğıttan çok sitem kokar.

Gece on ikiyi bilirim,

saatin gözbebeğinde büyüyen o siyah halka…

sen orada kayboluyorsun.

Benimse takvimim,

her yaprağına senin adını yazıp

yırtamadığım bir defterden ibaret.

Geometriyi severim;

çünkü üçgenler dua eder,

daireler secdeye varır,

pergellerse hep bir kalbe bağlıdır.

Seninle aramızdaki mesafe,

iki nokta arasındaki en kısa yol değil;

bir suskunluğun sonsuza açılan açısıdır.

Babaannen derdi ya:

“Bu buzdolabını kim icat ettiyse, cennetliktir.”

Oysa ben seni,

içinde hiç bozulmayan bir elma gibi saklıyorum.

Ve sigara dediğin,

küllerinden yeni bir harita çizer

ama ben bilirim:

her kül, aynı zamanda yıldız tozudur.

Hendese susuyor,

çünkü senin dumanın

cetvelleri yamultuyor.

Sigaranın külleriyle yazdığın mektuplar,

borçlu çıkarıyor adamı.

Yine de yaz,

yaz ki ben sana kızmayı öğreneyim.

Kızsam da yaz,

çünkü gözlerin

karakol duvarlarına sürülmüş en güzel kaçış planı.

Ve unutma:

imkânsızlığın dudak payı…

içilmez.

Kanarya Banu Dağ

Sessizlik (30)

Bazen gölgemle yer değiştirip, bedenimi ararken, gölgeye benzer başka bir şey görüyorum; ruhum... 

Bazı hallerimi tasvip ediyor, bazılarına şaşkın, bazılarına hüzünlü.  

Ah bu sessizlik ne oyunlar oynuyor insana... 

Hissediyorum

Bazen Kalbini Susturmak İçin,

Yutkunur Acılarını, 

Aşklarını...

Sustukça,

Sahipsiz Gölgeler Yayılır Her Yanına...

Susmaz Fısıltıları Dalgalarının...

O Hiç Yaşanamayan,

Ama Hiç Unutulmayan, 

Hep Hatırlanan Bir Masal... 

Ne Çok Kırmış Kendini,

Ne Çok Yormuş İçini ki,

Dökülüyor Ruhu Boşluklara...

İnceden Bir Hüzün Yayılıyor Yüzüne...

Sonbahara Dönüştükçe,

Satır Satır Dökülüyor Ömür Sayfaları...

Maziye Dönüp Bakarken,

Bir Ölüm Yayılıyor Yüreğine...

Sanki Tüm Mutlulukları Tüketmiş,

Bir Ölüm Hayal Ediyor Gözleri...

Öyle Bir Ah! Ediyor ki Kalbinden,

Yaşlar Dökülüyor Yüreğinin Pencerelerinden...

Bazen Anlatamıyor,

Bazen Dinletemiyor,

Öylece Kalakalıyor...

Çıkartıp Kalbimi Göstereyim Diyor,

Ah! 

Gösteremiyor...

Kimse Yoktur Gözlerinde, 

Ne de Kalbinde...

Kimseler Kalmamış Mutluluk Ülkesinde...

O Sadece Birini İstemiş Hayattan...

Kalbini Birinin Kalbine Bağlamak...

O Güldüğünde Gülüp,

Ağladığında Ağlamak...

O da Sadece Hayalden...

O Kendini Kendine Saklamış,

Kendini Herkese Yasaklamış...

O Aklı, 

Kalbi,

Ruhuyla,

Sadece Kendine Ait...

O Şimdi Sahibini Yitirmiş Bir Gölge!

Ne Zaman Biter Mutsuzluğu,

Kaç Vakit Sürgünde Kalır Uykuları,

Bilinmez...

Sevda

İçinde Zincirleri Koparan,

Alev Alev Yanan Bir Gönül...

Anlatılamayan Duygular,

Yaşanmayan Tatlar...

Sonbaharda Dökülen Yapraklar Gibisin...

Gözyaşların Nisan Yağmuru...

Her Gecenin Sabahında,

Hüzün Doluyor Gözlerin...

Aldığın Nefesi Bile,

Suç Sayıyorsun Kendine...

Konuştukça Ağırlaşan Kelimelerin,

Susmalara Hapsettiğin Gözyaşlarınla,

Kendinle Olan Kavgaların,

Çok Yoruyor Seni..

Yüreğine Düşen Her Tını;

Ya Düşsüz Bir Uyku,

Ya da Renksiz Bir Düş...

Çünkü Sen,

Hüzünlerini,

Eylül Gibi Seviyorsun...

Sen Yine de Unutma;

Eylülün İçinde Yaz da Vardır,

Bahar da...

Sevda

Son virajda

Çok koştum peşinden sevdamın, 

Yanlış şehirlerde, 

Yanlış gözlerde aradım.

Oysa nasibim dünyalık değilmiş! 

Son viraja girince anladım... 

Duymadın

Herkes duydu, 

Bir sen duymadın, 

İtiraz etme! 

Duysaydın, seslenmezdim! 

Duysaydın, inlemezdim! 

Herkes gitti, 

Bir sen hep benimlesin... 

Sevmeler para etmiyor diyorlar! 

Evet para etse değeri sınırlanmış olurdu... 

Herkes duydu, 

Bir sen duymadın, 

İtiraz etme! 

Duysaydın, seslemezdim! 

Ellerin avuçlarımda, 

Yüzün omuzlarımda olurdu... 

Duymadın sen dilimi kurutan şarkımı, 

Duymadın sen içimi yakan aşkımı... 

https://youtube.com/shorts/f1xlq9OEJbg?si=ceDu_QkIybYcqer6

Bir Mevlid Kandili'ne daha eriştik

Hz. Peygamber'in (SAV) amca oğlu İbn Abbas şöyle demiştir:

"Resûlullah pazartesi günü dünyaya geldi, ona pazartesi günü peygamberlik verildi, Mekke'den Medine'ye pazartesi günü hicret etti, Medine'ye girişi pazartesi günü oldu. Pazartesi günü de vefat etti."

(İbn Receb el-Hanbelî, Letâifü'l-Maârif)

Allah Resulü (SAV) bir hadis-i şerifinde pazartesi orucunun hikmetini soranlara şöyle buyurmuştu:

"O benim doğduğum ve peygamber olarak gönderildiğim gündür"

(Müslim, Sıyâm, 36)

Bu gece, Sevgili Peygamberimiz Hatemü’l-Enbiya Hz. Muhammed Mustafa’nın (s.a.s.) dünyayı teşriflerinin 1500. yıldönümüdür. (Diyanet İşleri Başkanlığı) 

Allahümme salli ala seyyidina Muhammed... 

Hz Ömer (ra) Efendimizin, Sevgilimiz (sav) için söylediği bu sözün üzerine, bizlere de aşkın, hayranlığın, sadakatin yaşandığı o saadet asrını idrakten acziyet düşüyor. 

İyi ki Allah'ın "Habibi"ne ümmet olma ayrıcağına, bahtiyarlığına erişmek nasibimiz olmuş. Bunun şükründen mahcup olarak, bir Mevlid Kandiline daha eriştik. 

Kandilinizi tebrik ediyorum. Dualarda buluşalım. 

https://youtu.be/_S2nFR2ea4k?si=_u2DXyB2MUIJQ-9A

Ruhumuzun gölgesi

Güneşin altındaki cisimler misali manaları/anlamları uzar ve kısalır. 

Mevsimler gibi azalır ya da çoğalırlar. 

Gün gelir, yazdıkça yazarsın doymazsın. 

Gün gelir, tek cümleye koca bir anlam yükler ya da gizlersin... 

Ruhumuzdan üflediğimiz kelimelerimizin kıymetlimiz olarak hebaya gitmesine razı olmayız. Bunu fark edince de kısalır, azalmış görünürüz. 

Anlamıyorlar!

Ne yeni biri olsun hayatımda, ne birisi için yollara düşeyim. 

Bırakın! 

Kendi içimdeki mezarımda, kendi kendime can vereyim!..

Sana benzemediği gün

Gördüğüm kadınlar sana benzemediği gün;

Sanıyorsun ki yeniden başlayacağım yaşamaya... 

Gördüğüm kadınlar sana benzemediği gün, 

Kalbim de veda edecek bu zindana... 

Bazı türkülerin güftesi bestesiyle doğar

https://youtu.be/WzXxdR90ufw?si=9P-LvtCjtOG4L50h

Tanrıdan diledim bu kadar dilek aman aman
O yârin yüzünü bir daha görek aman aman
Bana kısmet değil dizinde yatmak aman aman
Dizinde yatıp da yüzüne bakmak aman aman
Gel aman aman yanıma
Kıyma bu yazık canıma
Bir kara kaşın bir kara gözün
Değer dünya malına
Ayrılık hasreti canıma yetti aman aman
Kalmadı gözümün yaşları dindi aman aman
Bahçesinizde lale sümbül gül bitti aman aman
Eridi yüreğim tükendi bitti aman aman
Gel aman aman yanıma
Kıyma bu yazık canıma
Bir kara kaşın bir kara gözün
Değer dünya malına. 

Haydar Telhüner

Atatürk'ü sevenler ve sevmeyenler!

Atatürk'ü sevmeyenler Atatürk'ü sevenleri anlayabiliyorlar da Atatürk'ü sevenler Atatürk'ü sevmeyenleri anlamak istemiyorlar! Niçin sevmediklerini duyup bilmek istemiyorlar. Sanki ezberlerinin bozulmasından endişeliler. 

Anlamak üzerinde bir konsensus sağlanmış olsa kimse karşısındakine bu kadar hoyrat aşağılayıcı davranmazdı. 

Sonuçta fikri hür vicdanı hür insanlarız! 

Sen, her kimsen!

Sen!

Her kimsen! 

Senin varlığınla yenilenen sevgim var ya... 

Benim en kıymetlim odur... 

Sana müteşekkir, sevgime minnettarım. 

Çünkü sevgimi çoğaltmak için bu dünyada varım... 

Mızıkmak

Çocukken hiç mızıkmazdım. Bütün oyunların kurallarına uyardım. 

Hayat, büyüme çağlarını geçtikten sonra mızıkmanın da bazen gerekli olduğunu öğretti. 

Seni vefasız, hatta karaktersiz, acımasız da bilseler mızıkmanın, şart ve çare olduğu durumlarda aldırmaz gözük. 

Sus ve duyma! 

Zaman nasılsa seni haklı çıkaracak... 

Vefasız biri değilim!

Vefasız biri değilim! 

Peki bu okula devamsızlığı alışkanlık yapmış öğrencilere benzeyen insan ilişkilerim ne ara bende huy oldu! 

Arayıp sormasalar, kendimi kendimde saklayıp unutturduğum fildişi kulemin konforundan çıkasım yok. 

Bize "Gönülce lisanı"gerek.

Uzatmadan, yormadan, bunaltmadan, kararında bir ufuk turu ile gönlümüzü şen eylesin. Terslenmeden, kırılmadam, kınanmadan uzak, israfsız... 

Bir şeyler öğrenelim. 

Tefekküre yelken açalım. 

Sohbeti cana şifa... 

Bir dakika kendim! 

Bu dediğin iyi dostlar iyi kitaplarda be canım... 

Hazan hüzün olmuş esiyor

Eylül rüzgarları nasıl da güzel esmeye başladı... 

Sarı, bütün tonlarıyla arzı endam etmeye hazırlanıyor... 

Yapraklar dallarıyla vedalaşmakta... 

Hazan hüzün olmuş esiyor...

     Video için çok teşekkür ediyorum. 🦋

Hayaller de ölür!

Gülmenin de zamanı var, sebep gerekir gülersin. Kimisi ucuz, kimisi pahalıya patlar. Kimi kalitelidir, olur olmaza dudak kımıldatmaz. 

Hayal gücü insana benzer, birlikte yaşlanır ve hayal gücünüzü kaybedersiniz. 

Kısa kış günlerine, ömrün sayfaları hızlıca çevrildiği için memnuniyet duyarsınız. 

Hayaller de ölür! 

Rüyalar sonsuz mu?

Sonsuzluğa uzandığı doğru da... 

Rüyalar da gündüzlerin doğurduğu çocuklardır... 

Gündüz ektiğini gece biçtirirler!.. 

Meğer

Yaz yağmuru gibiymiş meğer, bir ömür sürer sandığımız... 

 

Vay be!

Sen ve gözlerimle arama giren bu gözyaşlarımla mı başedeyim, yoksa ufuklara dalıp dalıp " Vay be! " tespihi çeken yüreğimle mi... 

Yakıştıramazsın!

Bazen, istesen olacak gibidir ama kendini onun yanına yakıştıramazsın!.. 

   Teşekkür ediyorum. 

Bitmiş hikâye

Hikâyesi bitmiş bir adamım, 

Benimle roman yazılmaz!.. 

Abi!

Kadınlara;

Bir erkeğin size yürümesini gerçekten istemiyorsanız ona sürekli abi diyerek hitap edin! 

Kullandığımız kelimelerin insan algısında, hafsalasında, hayalinde belli bir anlam kalıbı ve arka planı vardır. 

Siz kullandığınız kelime ve cümlelerle bu alanı besler ya da zayıflatırız. 

Erkeklere;

Karşınızdaki bir kadın size hitap ederken, sürekli abi diyorsa, artık ona yürümekten vazgeçin.Ötesi had bilmezlik, terbiyesizlik, densizlik olarak karakter hanenize yazılır! 

Insanların gözünde ısrarcı bir sapık olmak istemezsiniz!.. 

Kral üryan değil!

Ömür, 

Bir dilbere deli divane olacak kadar uzun değil! 

Şöyle pragmatik düşün;

İnsanlar da

Ömrümüzün bir katında diyelim asansöre binerler ve inerler... 

Kimi şiir olur kimi sosyolojik ders! 

Gidene ağıt için ömür hiç müsait değil! 

Ah bak başkaları bindi! 

İyi bak! 

Müebbet yastan çık da bak! 

Seç birini koluna tak... 

Ne  o Leyla ne sen Mecnun. 

Yeter ki gönüller bir olsun. 

Zamane aşkları lütfen kısa metrajlı olsun. 

Vatan sağolsun. 

Gidenin yeri hızlıca dolsun. 

Duygusal zehirlenmeye lânet olsun. 

Krala üryan kalmak yaraşmaz!

Kraliçe öldü yaşasın yeni kraliçe!.. 

 

Bil ki

Git bakma ardına! 

Ne bir sitem ne bir intizar... 

Boyadığın zamanlarımız kalan ömrüme yeter. 

Bil ki kül olmayacak, 

Bu aşkın ateşi... 

Git bak kendi hayatına! 

Dünüm bugünüm, 

Anılarımla, taptaze anlarım... 

Bilmez değilim, 

Ben sana artık maziyim... 

https://youtube.com/shorts/1YGoa_FLjwM?si=OUQpTN7cK3LqjoO5

Bilmek denklemi

Bazen, bir şeye başlarken, 

yolun başında, sonunu, 

şahin keskinliğinde görüp bilmek, 

kişiye avantaj, 

bazen de derin bir keder sebebidir. 

Bu görsele de yazımı bitirip, geceye ayarladıktan sonra denk gelince burada saklamak istedim

Havâs ve Gölge-i Anka

Sana varmak, hicretle yorulmuş bir nefesin seferi gibiydi,

gözlerin, ürkmüş bir muhabbet kervanının sükûtla göçü.

Yağmura benzerdi bakışların;

lâl kalsan dahi,

öyle ketum görünüp öyle sır ifşâ ederdi ki,

kirpiğinden düşen esanslı bir hatıra

mektupları mühürsüz bırakırdı.

Seni, kafeste ötüşe mahkûm bir bülbül sanmışlardı;

hâlbuki sen, yanık kanatlı Zümrüd-ü Anka idin.

Kanatlarının gölgesi kartallara bile düşmez,

dağların ardındaki sır dağlara konardın.

Bilmezlerdi ki,

ne Kafdağı’nı işitmişlerdi

ne Hira’nın nûruna ermişlerdi;

kendi yığınını “dağ” sananlar,

benlik taşını zirve zannederlerdi.

Senin kubben göğe değmişti,

minaren rüzgârın omzunda ezan okur,

avluna giren her yolcu

gözlerinde abdest alırdı.

Şadırvanın serinliğiyle

kalbinin avlusuna varan

her kim olursa

müezzin nefesinle çağrılırdı sevdaya.

Ama onlar,

ne taşında gizli duayı gördü

ne de minberine sinmiş hikmeti;

senin içindeki mabedi

yıktılar bilmeden...

Ve bir gün,

rüzgâr, kubbenden bir dua söküp

göğe taşıyacak;

o vakit anlarlar ki

suskunluğun,

en gür sesli ezanmış aslında...

O vakit,

Kafdağı’nın doruğunda bir gölge belirecek;

kanatları, ufku silecek kadar geniş,

bakışı, çağları delecek kadar keskin.

Simurg geri dönecek…

Fakat indiği yer,

ne onların tepeciği olacak

ne de aldanışla örülmüş avluları.

Yüksekten,

yargı dağıtır gibi değil,

bilenin vakarını taşıyarak bakacak aşağıya

ve yalnızca şöyle diyecek:

"Dağ, kendini bilmekle büyüktür;

siz, kendinizi bilmedikçe

benim inişim size vuslat değil,

sadece gölgedir."

Kanarya Banu Dağ

Uzaklaşıyorum

Uzaklaşıyorum, 

Gökyüzünde gittikçe küçülen  bir yıldız gibi, 

Kelime fazlalıklarından, şiirimsi ayrıntılardan... 

Hayata dair detaylardan. 

Uzaklaşıyorum insanlardan, fazlalıklarımdan... 

Arada mazi ziyaretime gelir. 

Yaramı kanatmayı marifet bilir... 

Mecbur, üzerine bir duble efkâr şarkısı, 

Şişkinliğimi alır... 

Sonra sarılırım yanıma, 

Sitem ederim ahlarıma... 

Aldırmam yaralarıma... 

Cana eza mı sefa mı

Hayat, önce kanatlarımdan birini aldı... 

Sonra, merhamet etti, 

Böyle uçma çabası cana eza dedi 

ve diğerini de aldı... 

https://youtu.be/Wn6rqloKOPU?si=k89aDKa1fWQIvFDo

Devr-i sene-i tevellüdünüz ferrûh ola. Zâhir ve bâtınlarınız hayr ola.

- "Cism-i nâzenînizin âleme hûrşîd-âsâ teşrîf edişinin bu nev sene-i devriyyesini cân u dilden tebrîk ederim efendim. Bâkî ömrünüzün gam u telâştan ırak, sıhhat, huzûr ve saâdet içre geçmesini, fânî ve bâkî cümle murâdâtınıza nâil olmanızı Cenâb-ı Kibriyâ’dan niyâz eder, hürmet ve muhabbetlerimi arz ederim. Devr-i sene-i tevellüdünüz ferrûh ola. Zâhir ve bâtınlarınız hayr ola."

[ Teyzeme Rahmet ve duâ ile..]

 🤗

- Kendimi Osmanlı saraylarında Osmanlı Sultanı zannettim 🤭 teşekkür ediyorum Allah razı olsun. Resim ayrı güzel. 

- Divan edebiyatından çalıntı teselli ederdi sizi ancak..

Sarayların sultanı olmak soydan geliyor 

Gönüllere girmek sultan olmaksa, işte o tamamen bireye bağlı... 

Gönüllere Sultan olmuşsunuz daha ne gerek... 

🙈🤭🤗

[Bu sabah ki whatsapp sohbetimizden]

Hepinize sonsuz teşekkürler

Bu Ağustos çok üşütüyor anne!.. 

İyi bir şeyler mi dedi 🤔 bilemedim... 

Bir Sessizlik Kaldı Ardında

"Bir Sessizlik Kaldı Ardında"

Armağan bir yürek için

Annen gitti...

Bir gül sustu dudağında,

Bir ezan yarım kaldı sanki içindeki bahçede.

Toprak şimdi,

En çok senin çocukluğunu saklıyor kucağında.

Bir yorgan gibi örttü seni hüzün,

Ama bil ki;

Anne dediğin, yalnızca bedenle gitmez,

O, dualar gibi siner zamana,

Gökyüzünün en sessiz köşesinde

Bir yıldız olur…

Ve hep seni izler.

Şimdi belki gözlerin dolu,

Şiirler sustu sanıyorsun,

Ama bil ki şair dostum,

En gerçek mısralar

Annesini kaybeden bir evladın kalbinde doğar.

O yok artık, evet…

Ama onun "iyi ki doğdun"u

Hâlâ kulaklarında.

Gül yüzü hep aklında. 

İçinden gelen her güzel sözde

Bir "anne" sesi var aslında…

~~~

 

İyi ki doğmuşsun mekanı cennet olsun anacığın senin gibi hayırlı bir evladı iyi ki doğurmuş kıymerli arkadaşım 🙏 💐

Arzu Denizyaran