kanayan kalp olunca

Çocukken düşüyor, dizlerimi kanatıyordum...

Sonra kabuk bağlıyor bir iki haftada geçiyor, izi bile kalmıyordu...

Büyüdüm, düşüşlerim yine çocukçaydı da bu defa kanayan dizlerim değil, kalbimdi; üstelik kabuk da tutmuyordu...İzleri de gölgem gibi her adımda önüme düşüyordu...