Dağ olsa kolaydı

İnsanları ve yaşananları sorgulatır varlığın.

Onların değil, senin anlamazlığınadır kahrım...

Bakınca, yapayalnız akıvermiş hayatım.

Dağ olsa kolaydı, insan aşamıyor kendini...

Yağmur

Aşk, tek başına kalıp, eylemle birleşmeyince, nasırlaşmamak, kabuk tutmamak, çöle dönüşmemek için gözlerden yardım alır...

Bilirsin; yağmur yaşatmaktır, yaşamaktır, yaşamdır...

https://muratmesut34.blogspot.com/2012/03/kelimeler.html?m=1

Biraz kırgınım sanki

Biraz keyifsizim sanki,

Günler ağır geliyor ruhuma...

Taşıyamıyorum...

Sabahları zor çıkıyorum akşama.

Barışamıyorum dünümle, yarınımla.

Biraz kırgınım sanki...

Onaramıyorum...

Gelemedim sana

Kendimi susturdum!

Gönlümü küstürdüm!

Gelemedim sana...

Korkak dedim,

Tembel dedim tahrik ettim!

Dinletemedim.

Gelemedim sana,

Aylar yılları kovaladı,

Bir santim kımıldayamadım.

Gençlik veda edecek,

Bir türlü uyanamadım!

Sözün özü: geç kaldım.

Gelemedim sana...

Bekleme!

Başka kalmadı,

Çıkmam bu bahara...

Mutlu şiir yoktur

Hani Nazım Hikmet : ''Sen Mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin ? '' demiş ya.

Nazım Hikmet sordu diye, genel olarak doğru kabul etmiş ve üstünde düşünmeye gerek duymadan ''yapılamaz'' sananlarımız olmuştur. Dino gibi bir ressam bu soruya tablo ile cevap vermek yerine şiirle cevap vermiştir. 

Pekala mutluluğun resmi yapılabilir ve (zaten Diana Dengel örneğinde olduğu gibi) yapılmış da. Bir çok tabloda bunu  görmüşüzdür. Baktıkça içimiz açılmış, keyf almışız ve şimdi bu tabloda olmak vardı diye iç geçirerek hayıflandıklarımız olmuştur.Günümüzde mutluluk veren fotoğraflarsa hepimizin malumu..

''Mutlu aşk yoktur sevgili'' demiş ya Louis Aragon, mutlu şiir yoktur aslında. Bunu da bendeniz demiş oluyorum. Lütfen kayıtlara geçsin (tebessüm).

Öyle ilkokul kitaplarında ''uçuşsun kelebekler, koşalım çoşalım,'' ya da ''bugün 23 nisan sevinç doluyor insan''dan öte değildir mutlu zannedilen şiirler.Çocukça ve çocuk avutmacası...

Mutlu şiir yoktur, zira şiirin mayası hüzünle yoğrulmuştur. İnsan, toprak ve ölüm ilişkisine benzer bir şey. Hüzün, keder, gam, yazdırır insana şiiri, şarkı sözlerini ve söyletir türkülerini, şarkılarını.

Bakın mesela yukarıda şarkı dedim, şarkı için aynı şeyi söyleyemem; mutlu, şen şakrak şarkılarımız türkülerimiz vardır, ama mutlu şiir olamaz, var diyenlere o ''şiir'' değil, başka bir şeydir derim.

Şiir; aşkı, hasreti, ayrılığı, aykırılığı,imkansızı...kısaca ateşi kor gibi barındırır içinde.

Şiir; ölümlü olan insanın, hakikati didiklerken döktüğü gönül yaşlarının harf harf, hece hece, dize dize, mısra mısra kağıtlara düşmesidir.

Şiir; cennetlerden, yeryüzüne sürülmüş insanın, Allah'ın gurbetinde,  topyekun acısıdır.

Bendeniz, huzurluyken ( birileri mutluyken diyor ama bilenler bilir, mutluluk an'larla kayıtlı ve geçiciyken, huzur daimidir derim) şiir yazamam.  İlle yazmak için kendimi zorlarsam, ya da yazmayı özlemişsem, fonlar, şarkılar dinlerim. Tulumbamdan su almak için, önce bu metodla su dökerim.

Yazımı bitiriyorum :

''Mutluluğun resmi vardır Nazım, 

Başarabilirsen şiirini yazmalısın...''

²⁰¹⁴

Ben giderken

Ben giderken sen geldin...

Güneş batarken...

Mum gibi erirken,

Sözler tükenirken,

Son mısranın son kelimesindeyken...

Ben biterken sen geldin...

Gözlerimin feri sönmüşken,

Bir damla kendim kalmamışken,

Yarından bir şey beklemezken,

Varla yok arasında eğleşirken...

Ben giderken sen gelmiştin...

Ben biterken sen gelmiştin...

Göçmen kuşmuş

Yaşama sevincim bir göçmen kuşmuş, uçup gitmiş gönül ülkemden...

Öğrendim!

Tevekküle bandırılmış bir kabullenişle,

Uzaktan, sessiz ve çaresizce...

İsyansız ama yüreği yakan ateşle,

Özleyerek ölmeyi öğrendim ben...

Okurlarımın derinliği

Okurlarımın derinliği, inceliği, edebiyata aşinalığı ile her zaman onur duydum, mutlu oldum. Bunu en yoğun olarak, Rüveyda'ya Mektuplar'ı ilk önce burada kaleme alırken yaşadık. Sizlerden enfes şiirler akmıştı. Öğretmen okurlarım başı çekiyordu...

Şiir yazamıyorum diyeniniz dahi şiir gibi cümleler kuruyorsunuz. 

Varlığınıza her zaman müteşekkirim.

"Saçma bir soru gibi..."

"Murat hocam, 

Saçma bir soru gibi gelebilir ama neden şiirler yazdığınız sevgilinizle birleşip evlenmiyorsunuz, biraz özel bir soru oldu ama..."

- Biraz mı 😎

Kitabımı dikkatli okumuş herkes bilir ki benim sevgilim bazen bir şehir, bazen bir kadın, bazen alınan bir nefesteki He hecesi, bazen de...

Sevgili olarak kadın'a dönersek; Rüveyda bir ütopya...

Yaşanamamış ve hasreti çekilen bir kadın...

Aslı olsa belki kavuşurduk, ne de olsa aslan burcu azmi damarlarımda pusuda dermişim 🤭

Unutmayın;

Şiirimsi şeyler yazanların bir yanları melankolik hatta az şizofreniktir...

Yoksa -hele- olmayan bir hâyâle kelimeler üretmek o kadar kolay değil...

Ve bir tavsiye; okuduğunuz şiir vb. şeylerin asli sebep ve müsebbiplerine takılırsanız, edebi zevki yakalayamazsınız. 

Sonuçta Agatha Christie okumuyorsunuz 😌

Sadist!

"Oh sana ile biten o şiiriniz!

Hey dostum siz sadist misiniz? Mazoşizmin altın devrini yaşadığı bu çağda kendinize bu ne acımasızlık? Vicdanı çalışan insanlar kendilerini hesaba çekip suçlarlar, tamam da sizin ki böyle ulu orta kendi hakkınıza girmek değilse ben de bir şey bilmiyorum, etmeyin!!

Hayatınızdaki olumsuzlukların tümünü kendinize yükleyip, faturayı kendinize kesemezsiniz!"

* 

Çoktan kestim dermişim.

Yukarıdaki mektuba benzer bir kaç mektup aldım. 

Bloğum eşittir günlüğüm yani ruh hallerim, kalp sancılarım...tabii yazabildiğim kadar...

En haklı çıktığım hadiselerde bile günün sonunda kendime bir hata yükleme kapasitesi yüksek bir zatı muhteremimdir, elimde değil...

Hele bir insanın, bir canlının üzüntü sebebi olmuşsam...

Meselâ bizim sarı kız yüzünden pencereden gizlice bakarım. Ablamın aşağıda verdiği mamalarla tok da olsa -kediler bize benzerler- ekstra ağız tadına benden alışık olduğundan, beklenti içinde olmasına sebep olmamaya gayret ederim. Ona ikram edecek bir şeyim olduğu zamanlar özgürce pencereden bakabilirim. Zaten çok zeki çok hisli, fena bir şey. ☺️

Tuhaf bir de duygu yaşatır sarı kız; o aşağıdan yukarıya bana bakar, benden umar...ben de aşağıların aşağısından yüceliklere, zamansız ve mekânsızlığa bakar, umarım...Sarı kız her defasında bu duygumu tazeler, canlı tutar. Umana vermek, verenin şanındandır ve herkes veremez, vermez. O da bahsi diğer ve ayrı bir nasip, rızık meselesi...

Teselli etmeyi, onarmayı amaçlamış iyi niyetli mektuplarınıza teşekkür azdır. Allah razı olsun. 

Beni en son!

Bitti dediğimiz zaman bitmeyecek,

Aramıza günler, yıllar, anılar girecek!

Sonra rakamlar, isimler silikleşecek...

Derken, sıra bakışlarına gelecek...

Beni en son onlar terkedecek...

Beni en son onlar terkedecek!..

https://muratmesut34.blogspot.com/2022/02/omur-takvimi.html

Kalbime mektuplar [42]

Kalbim!

İyi dinle!

Darılıp kırılmak yok!

...

Ne gereği gibi sevmesini bildin!

Ne de sevilmeye izin verdin!

Avare bir serseri gibi gün tükettin!

Yalnızlığın dibinde böylece nihayete erdin...

Oh olsun!..