çok zaman,
sahte gülüşlerle bastırıp,
tamamlamaya çalışırız,
içimizdeki
eksik kalanlarımızı...
işte yine akşam oldu!
kocaman bir evde!
küçücüğüm,
minnacığım yine..!
ben, her gece,
küçülürüm!
ev büyür,
ben küçülürüm!
odalar büyür,
ben küçülürüm!
ve yatağım büyür,
ben ölür,
ben kaybolurum içimde..!
kendi üzerimi,
kendim örterim.
isterim ki,
bir el örtsün sırtımı.
örterken,
kokulu kokulu,
içine çekerek öpsün ensemden.
''canım'' desin,
''kıymetlim açık kalmış üstün!''
''bir tanem'' desin...
ben her gece,
küçülürüm!
yetim çocuklar gibi,
sokak kedileri gibi,
üşürüm...
