Seni/Beni,
Aklımı yele verdiğim zamanlarda, Ağlatan şarkılarda,
Soğuk kaldırımlar misali veda sözcüklerinde,
O koskoca şehirde bensiz, bizsiz bırakıyorum/bırakıyorsun...
Hiç bitmez denilen, bitiyormuş...
Hiç gitmez dediğimiz, gidebiliyormuş...
En sevdiğimiz hikâye, aniden bitiyormuş...
Garlarda tren,
İskelelerde vapur,
Issız yüreğimde tuttuğum,
Denizlerde martı çığlığısın artık...
Gökyüzünde içime ihtar, bulut çarpışması...
Sokaklarda koca bir gayesizlik,
Kitaplarda kaotik bir polisiyeden hallice...
Evimi hiç sorma!
Bayram etsin insanlar...
Biz ayrıldık seninle...
Duysun dünya!
Artık kitap sayfalarında kalansın.
Biz ayrıldık seninle Rüveyda...
Hem de hiç kavuşamadan...
