Onun ardından, üç gün sonra,peşi sıra gitmek isterdim..!
Ne garip,sahip olduğumuzu sandığımız, eşyalarımız,arabamız,paramız, hatta severek,özenerek bakıp kolladığımız bedenimiz bile bizim değil.
Hepsi O'nun bize emaneti...
Hepsi geçici, fani lezzetler..
Bunu ancak ölümü derinlemesine içselleştirebildiğimiz zaman idrak edebiliyoruz ya da ölünce..!
İnsan bir yere gelince, yaşamında; ölümü daha çok düşünür oluyor, yakınlarından,yaşıtlarından ölenler arttıkça...
Bana kalsa,
Onun ardından üç gün sonra,peşi sıra gitmek isterdim..!
Çünkü, annemden sonra daha fazla taşıyamam bu tarafın yükünü ruhumda...
[Mavi Defterim'den yine eskimiş bir karalama]
