Rüveyda'ya mektuplar (45)

Yılın son gününde, yine yoksun Rüveyda!...
Geçen yıl da yoktun, önceki yıl da, omzumda...
Ne zaman çıkacaksın ki yoluma?
Bak geldim, neredeyse yolun sonuna!...
Yokluğunda kaç mevsim uğradı kapıma!
Kaç mevsim ağladım, ağardım adınla...



 ....devamını kitabımdan okuyabilirsiniz.

sanırsın ki...

sanırsın ki, sen gittin benden.
sanırsın ki, sen astın veda cümlesini kapıma...
söylemediklerimi sana söyleten bendim,
gidemediğim için, giden sendin...

sanırsın ki, sen gittin benden.
sanırsın ki, sen söyledin  o son cümleyi!..
hakkım değildin! 
ve ben hakkım olmayanı, 
hiç bir zaman almadım...

Aktörlükten, figüranlığa!...

Bir sanatçı kendisine hayran, (hayran kelimesini kullanmayı bu anlamda beğenmiyorum) kendisini seven insanların, kendisine olan sevgisini yine kendisi azaltıp, eksiltebilir!

Sanat kavramı geniş bir yelpazeyi kuşatıyor. Öyleyse biraz detaylandıralım: Yazar, şair ve karikatüristleri konumuzun dışında tutabiliriz. Çünkü bir yazar, bir şair, bir çizer politika, siyaset üzerine kalem oynatabilir. Onlar düşünen, düşüncesini kelime kelime örgüleştirerek insanlara sunan kişilerdir. Onların politik görüşlerini yazıp çizmeleri absürt düşmeyeceği gibi tarafımızdan yadırganmaz da...

Fikrimize uyan, görüşümüzü destekleyip, besleyenleri tercih etmemizin yanı sıra, karşıt fikirleri de, fikir jimnastiği, geniş ufuklara açılmak adına okuyanlarımız da az değildir.

Bu girişten sonra, sözü nereye getireceğimi tahmin ettiniz. Son günlerde iki eski mizah ustasının bir TV programındaki şovlarından, birisinin coşup tehditvari ve içinde ''asmak,zindanda zehirlenmek'' kelimelerinin geçtiği ve bağlamında da ''darısı kimin başına'' sevimsiz sorusunda saklı temennisiyle bir anda gündem olan ve açık oturumlardan, köşe yazılarına, siyasilerin demeçlerine kadar dalgalanma sebebi!

San'atın, şarkı söyleyen, film çeviren, tiyatro yapan kısmındaki bir aktör, bir sanatçı elbette düşünen biri olarak, fikirsiz değildir ve siyasi görüşü, tercihi vardır.

Tüm ülke insanına hitap eden, hepsi tarafından sevilmenin hazzı ile sanatını icra eden bir sanatçı, akıllı ise; son nefesine kadar politikaya aktif olarak da, söylem olarak da bulaşmaz.
Bulaşırsa bütünü kucaklamaktan, bütün tarafından kucaklanıp sevilmekten mahrum bir marjinal durumuna düşer! Ki örneklerini gördük, görmekteyiz.

Baştaki paragrafa dönelim : Bir sanatçı, kendi hayran kitlesini, ancak politize olunca azaltmakla kalmaz, öldürür. Öldürdüğü yalnızca sevgileri değil, anılarımızdır da...

Bu tür kişilikler, aslında onların film ve tiyatrolarıyla büyümüş koca bir nesli ''asmış,zehirlemişlerdir'' de farkında değildirler.

Dikkat ediniz, bu sanatçılar, en verimli aktif çağlarında bu tür saçma polemiklerin odağında olmaktan özenle kaçınırlar. Ne de olsa şöhretlerinin, gençliklerinin zirvesinde, paraya para demeden yaşıyorlardı. Ne tabanlarını ne de kendisine iş veren odaklara ters düşmeyi göze alamazlar!

Ne zaman ki artık dinozor seviyesine evriliyor ve o en hazin şey alkışsız, unutulma dönemi başlıyor, o zaman (gündemde olmak adına) bir kutbun figüranlığına razı oluyorlar!

Ne hazin bir son. Başrol aktörlükten, figüranlığa razı oluş!

Rüveyda'ya mektuplar (44)

Gün biter Ay biter
Ömrüm biter de
Aşka olan hasretim hiç bitmez… Sevgilim, Rüveydam...
Adına eklemlenen sahip olma duygusunu, üstten virgülle bile ayırasım yok! Zaten seninle tüm kuralları kuralsızlık fırınına atıp, sonra ölçesim var. O fırın mı, benim sana olan gönül fırınım mı daha ateşli, daha sıcak, daha yangınlarda...

Rüveyda’m...

Adına eklenen aklımın, kalbimin, üstten virgülle dahi olsa ayrılığa zerre tahammülü yok! Şu ayrılıklar dünyasında, sen benim seve seve içinde kulaç attığım tek rüyamsın. İki harf arası bir virgül müthiş bir mesafe, çaresiz uzaklık… Gönlüm razı değil de işte imla kuralları…


 ....devamını kitabımdan okuyabilirsiniz.

Ruhu tatmak!

"Fransız yazar Edmond Rostand,  Cyrano de Bergarac'da yaptığı öpücük tarifi çok hoşuma gider, orada der ki :

''Nedir ki buse?
Biraz daha yan yana yapılan bir vaattir.
Yemindir kanmayana.
Sevişmek mastarının gül pembe noktasıdır.
Bir sırdır ki, söylenir ağza, kulak yerine.
Bir gönül hazzıdır ki yayılır hep derinden derine.
Buluşmadır karanfil lezzetinde.
Dudakların ucundan ruhu tatmaktır biraz da..." (*)

Şu tarifin can alıcı cümlesi : ''Dudakların ucundan ruhu tatmaktır biraz da...'' ruhu incelmeli bir insanın bunu idrak edip,kelimelere dökebilmesi için...

Her zaman söylediğimi tekrar etmeliyim. Ruh seste ve gözlerde, gözbebeklerindedir. Bir insanı görmesek de, sesi ile sevebiliriz. Bir insanın yüzü peçeli de olsa, açıkta kalan gözleri bize çok şey söyler. Şuraya, ''şu anda'' döktüğüm kelimeler bile...Şayet ben, inanarak yazıyorsam, onlara odaklanmış, başka şeyler düşünmüyor ve en önemlisi samimi isem, kelimeleri ruhumla yoğurmuşum demektir. En basit, en fakir kelime kurgusu bile, karşımdakine geçer,az-çok bir etki bırakır.

Ama bu ''Dudakların ucundan ruhu tatmaktır biraz da...'' noktasına gelince, bu makaleden çok; şiir ister, slow müzik ister, mum ışığında şömine ister, odaya yayılmış kadın kokusu ister...İster de ister...

..tadamadan göçmek ne acı,

dudaklarının ucundan ruhunu...

(*) Uzun zamandır kapalı olan Facebook hesabımın, anılar kısmında denk geldim, umarım siz de ilgi ile okumuşsunuzdur.

sesin yankılanınca...

https://www.youtube.com/watch?v=RIx5emfekgw

Sizlerden gelenler

Uzun zamandır sizlerden gelen mailleri okuyor ama yayınlamıyordum. Birbirinden güzel mektup/şiirler gelince yine burada saklamak istedim. Uzun olmasın diye geliş sırasına göre bir kısmını bugün yayınlarken, ayrı ayrı sonsuz teşekkürlerimi,sevgilerimi sunuyorum... 

***

Kıymetli Dost; Bir tevafuk beni sayfanız ile tanıştırdı...
Sade basit içten yazılan ve kalbe dokunan samimi ifadeleri daha makul ve makbul buluyorum.. 
Ne güzel  yazmak yazarak duygu ve düşüncelerin aktarılma yeteneği gıpta ederek  okuyorum şiir ve yazılarınızı... 'Rüveyda'ya Mektuplar 'serisine başlamanız  43. mektub olmuş. Eminim sayfanın okurlarını da memnun kılmış mutlu etmiştir benim gibi..
Gönlünüzde eşsiz güzellikte sevilen hayranlıkla övülen Rüveyda'ya yazılacak kalbin ahengini değiştiren bir sonraki mektubun heyecanı ile.... 
Not: Yazmaya küsmeyin!
Hayatı kendiniz için yaşayın. Ruhunuzu önemseyin kendinize haksızlık etmeyin.
Sevgiler selamlar Bâki muhabbetle..''

***


''Rüveyda'ya 43. mektubunuzu okudum,

ne kadar güzel şeyler yazmışsınız yine.
Bir nevi iç dökümü.

Türk değilim ama ruhuma dokunanı hissetmem için Türkçe bilmem yeterli değil mi?
Kitabı çıkartsanız da, imza için size getirsem.

Bazı insanları tanımadan tanıyormuşuz duygusuna kapılırız ya, siz öyle bir şeysiniz... ''

***

''Ömrüme ömür eklemeye hazırdın da, senden önce ömrümden çalanlar senin de benim de şansımı alıp gitmişlerdi...Yeniden başlamaya gücüm yok.''demişsiniz...
Ben o kadınları ömrüm boyunca affetmem....
Sizinle olma şansımı elimden aldılar! Ben size bu kadar....devamını getiremiyorum ki cümlelerim hep yarım hep eksik kalıyor.''

***

''Beni çok üzdüler Rüveyda...
Hiç kimseye, hiç bir hikâyeye ait olmuyorsam,direniyorsam sebepsiz değil!'' demişsin kendine bu duvarları örmen ondan korkuyorsun... incitmişler seni..

''Sevmek böyle bir şey işte,sen güzel seviyorsun beni; vazgeçmeden...'' Bunu biliyorsun seni severim öyle de güzel severim ki...
Sana,yaptıklarını unuttururum o kadınların... sarmaya çalışırım yaralarını..
Senin için elimden gelenin fazlasını daha fazlasını yapmaya hazırım.. bunu bil.. bil bunu... vazgeçmiyeceğim senden.. istesem de istemesem de vazgeçmiycem...''

***

''Hayalimde asılı kalan
Avuntuların kördüğüm boşluğusun
Beklemekten öte sevilecek gibisin.
Gönüle diken olurken yüzde uslanmaz tebessümün hasreti...
Ah canım sen!
Silinmiş bir aşkın keskin kokusu,
Yalan olan dünyanın gerçek baharı,
Sen sevgilim!
Sen tüm renklerin kargaşası...''

***

''Bana yaz dedin
Yazıyorum bir sabah vakti
Belki mektuba yetmeyecek halim
Belki de yetmeyecek kelimelerim
Sığmayacak belki hayallerim
Sevgili!
Bana yaz dedin,
Yazıyorum bir sabah vakti.
Uykulu belki gözlerim,
Görmüyor karanlığı
Senin ışığının olduğu yer
Aydınlık bana...
Senin kokun burnumda,
Ezan yine kulağımda.
Sen yaz dedin ya bana
Yazıyorum bir sabah vakti
Görüyorum,
Biliyorum,
Can evimdesin...
Kapı açık girebilirsin!..
Bir şiir yazdım sana
Ne kelimeler yeter
Ne de bu şiir anlatmaya
"Yutkunuyorum"
Susuyorum sana...
Sevgili,
Bana yaz dedin ya
Yazıyorum seni
Satır satır
Mısra mısra
Korkularımla...
Sen yaz dedin ya bana
Yazmak istedim seni
Gün ağarıncaya
Kuşlar uyanıncaya
Sesler çoğalıncaya
Sen benden bana varıncaya
Yazmak istedim...
Sen yaz dedin ya,
 "Yazıldım sana"...''

***

Rüveyda'ya mektuplar (43)

Sevgilim Rüveyda,

Seni yazmam lazım; seni, yine seni, hep seni... İsmini anmak besliyor beni. Bir nefeslik mesafemdeyken yazamam ki seni. Sendelerim, kekemeleşir dilim. İzin ver biraz ayrılığa düşelim... Her ayrılık, her veda gibi görünen şey, meğer yine yeni, yeniden sana kavuşmakmış, anladım...

Kadir kıymet bilip yeniden sarılmakmış varlığına, varlığınla bütünleşmiş aşka... Nasıl bir şey bu, her geçen gün daha çok özlüyorum seni... Nereye gidersem gideyim, ne yaparsam yapayım, seni her an kalbimde, karşımda buluyorum. Sanki telepatik bir bağ var aramızda.



 ....devamını kitabımdan okuyabilirsiniz.

Ben yalnız öleceğim / Sesimden

Yalnız öleceğim,
Biliyorsun değil mi?
Böyle sessiz kimsesiz,
Hazan yaprağı gibi,
Solgun ve dalından koptu kopacak!
Unutulacak adım değil mi ?

Bir sürü kalplere girmiş,
Bir kalbi kalbinde saklamış olarak...
Ahları boynuna yük yaparak!
Bir gün bitecek değil mi?
Bir gün öleceğim...

Yalnız öleceğim,
Biliyorsun değil mi?
Ömrümü hazan vurmuş,
Kalbim yorgun düşmüş,
Böyle sessiz, kimsesiz,
İçimde yangınlarla,
Boynumdaki ahlarla,
Bir gün bitecek değil mi ?
Bir gün ben de öleceğim,
Unutulacak benim de adım...

https://www.youtube.com/watch?time_continue=2&v=jQUUmSVWJTo

***

Yalnız ölmek
Yalnız ölmicem di mi
Böyle sessiz sessiz
Solup gitmicem di mi
Sokakta düşkün biri
Bir kuytuda bulunmuş
Ben kaybolmıcam di mi

Bahçede çiçek solmuş
Soğukmuş ve susuzmuş
Bir tek ne var açıkta
Halatından kurtulmuş

Tepede kuyuymuş
Yağmursuz kurumuş
Gökyüzünde bir martı
Sürüsünden kovulmuş
Öyle olmıcam değil mi

Yalnız ölmicem di mi
Böyle sessiz sessiz
Solup gitmicem di mi
Sokakta düşkün biri
Bir kuytuda bulunmuş
Ben kaybolmıcam di mi

Bahçede çiçek solmuş
Soğukmuş ve susuzmuş
Bir tek ne var açıkta
Halatından kurtulmuş

Tepede kuyuymuş
Yağmursuz kurumuş
Gökyüzünde bir martı
Sürüsünden kovulmuş
Öyle olmıcam değil mi

Biri çıkıp desin ki
Seninim seninim
Al işte bak ellerim
Seninim seninim
Nerde olsan gelirim
Gelirim gelirim
Bir ömür beklerim
Seninim seninim

Bir gün bitmeyecek di mi.?

Can Güngör şarkısı

https://www.youtube.com/watch?v=Lssh0bHa0Mw

Yalnız Ölmek...

Ritmi ayrı güzeldi... 

Vefa güzel şey. (Güncellendi!)

Bu zaruri ilaveyi başa eklemem şart oldu: 1k sitesinde biri ya da birileri başka isim ve profilleri olmasına rağmen, aslında o hesapların da bendenize ait olduğunu söyleyerek, birilerini kandırmışlar!
Tekrar belirtmem de fayda var, https://www.facebook.com/muratmesut34 bu hesap ve blogum dışında hiç bir yerde hesabım yoktur, olursa zaten haber veririm.

Binlerce üye içinde bana dört gün üst üste 1.'lik armağan eden 1000 kitap sitesine veda edeli bugün 1 ay oldu. Hala mail alıyorum ''geri dönmeyecek misiniz'' diye soran. Kesin kararla veda ettiğimi belirtmiştim.

Güzel insanlar biriktirmişim orada ve biliyorum onlardan bazılarının buraya her gün geldiğini,şiir kanalımda yeni sesli şiir beklediğini. Kitap konusundaki ısrarınıza da nasip olursa gelecek yıl zaman ayıracağımı sanıyorum.

Buradan ya da Facebook hesabımda herkese açık şiirlerimden alıp, sitede ismimle paylaşanlara da ayrıca sonsuz teşekkürler.

Ben de sizleri özlüyor,her fırsatta takip etmeyi sürdürüyorum.

Selam ve sevgilerimle.

Bahs-i diğer

Alışmadan sevebilir misin?
Sahiplenmeden, bağımsızca...
Kaybetmelere yelken açarak;
Beklentisizce...
Varlığım kadar sevgi,yokluğuma vefa...
Sahi alışmadan nasıl sever insan?
Alıştıklarımızı mı severiz,
Yoksa sevdiklerimize mi alışırız?
.............
Severken kıymet bilmekse, bahs-i diğer...

https://www.youtube.com/watch?v=eCEGQt6N3sg&feature=youtu.be&fbclid=IwAR1qkNNNZY5cNJN9_8qpr3b38fx5Fc6owc_OwjQhdDUn78WHh2gS0EPXZtQ

Bizim çocukluğumuzda...

Bizim çocukluğumuzda çember çeviren oğlanlarla, ip atlayan kızlar vardı.Ben gerçi çember çevirmedim ama, kızlar atlasın diye ip çevirir, yorulunca da yansınlar diye hızını arttırır muzurluk yapardık.

Bizim çocukluğumzda ellerimizde akıllı telefonlar,tabletler yoktu ama, ellerimiz ellerimizde bezirganbaşı,mendil kapmaca,sek sek, ortada sıçan,mahalle maçları ve saklambaç vardı...

Biz aşık olduğumuz kızı sobelemeye kıyamayan,sobelene sobelene kaybetmelere idmana bilmeden alışan iyi çocuklardık.

Tek yaramaz işimiz, bazı akşamlar ezan vakti, ''Kasım paşa canavarı'' yalanını sesli söyleyip, korkuyu tatmak; ya da komşuların zillerine basıp kaçmaktı ki, ben çalma işini sevmez, ama arkadaşlarımla ter su içinde kaçardım.

Koskocaman radyolar vardı ve TRT'den TSM dinlemek, akşam 21:00'de masal dinlemek, tarif edilemez sevincimiz olurdu.

Biz,İspanyol paça modaları ve üzerinde sarı kanarya olan plaklarda dönen çocuklardık...

O zamanlar İstanbul böylesine şişmanlamamış, insanların birbirlerine nazik davranışlarıyla mutluydu ve biz Şemsipaşa'ya (Çiftekayalar) sık sık ailelerle gider,karpuzları soğusun diye denize bırakan babaların yanında güven içinde gerçek gülmelerin lezzetini;annelerin yaptığı komşuların bir aradaki sofralarına katardık.

Bizim çocukluğumuzda insan da vardı, insanlık da...

öyle...

"etrafıma ördüğüm 

duvarın tuğlalarını bana siz verdiniz."

logan draven

ne zaman?

https://www.youtube.com/watch?v=Oj-2zs8R74Y&feature=youtu.be

Panteizm ve panenteizmi basit bir dille anlatır mısınız ?

Spinoza'nın Panteizminde ''Her şey tanrıdır.''

Bu görüş, Şeyh Muhyiddin-i Arabi (ks) hazretleri ekolüne benzetilirse aynı şey değildir.

“Lâ mevcude illa hu” (Ondan başka mevcut yoktur.) Hayat kaynağı olduğu için bir insanın her şey güneştir, ya da sudur demesine benzer. Kişi bununla diğerlerinin varlığını reddetmiş olmaz. Eser müesssir arasındaki ayrımın taktirini bilmeyenin zaten imanı, şükrü eksik kalır.
Konuyu kavrayamayanların sürçtüğü yerlerden tehlikeli bir geçit.

Hallac-ı Mansur, Sadettin Konevi (ks) gibi velilerin ''Her şey O'dur'' Yani Allah'tır şeklinde özetlenen inanma biçimi. Tasavvufun derin mevzularından.(Vahdet-i vucut) Yaratılmış her şeyi yaratan Allah olduğu için topyekûn her şey Odur demişlerdir. En basit ifade şekli bu sanırım.

İmam-ı Rabbani hazretleri : ''Vahdet-i Vücût' sekrden yani manevi sarhoşluktan,''fena halinden'' ileri gelir. Bu,zatı ilahi aşkın,muhabbetin kaplaması, tasavvufun başlangıçındaki velide meydana çıkar ki; ''İmam-ı Rabbani Hazretlerine göre, buna ''vahdet-i şuhûd'' demek daha uygun olur. Hiç şüphesiz eşya aleminde tevhidi müşahede etmek başka şeydir, eşyayı inkar etmek başka şeydir.''

''Mevlana Celaleddin Hazretleri, “fena mertebesindeki velinin” konuşmasını uygun görmemiş tehlikeli bulmuş “hâmuş olmayı” tavsiye buyurmuştur. İslam’da tasavvuf, “şeriata” aykırı düşmek değildir. “Şeriat” ve “tasavvuf” İslam sarayının “dış” ve “iç” tarafını, bir bütünlük içinde aksettirirler.''

Yine  Mevlana Hazretleri (ks)  şöyle buyururlar:

“Kul kendinden büsbütün geçmedikçe, onun gönlünde tevhid gerçekleşmez. Tevhid demek, senin varlığının O’nunla birleşmesi demek değildir. Yoksa batıl bir şey hak olmaz” Zira Allah (cc) kimsye hulul etmez, bu şirktir!

''Vahdet-i vücut ekolünde Allah için,yarattıkları inkâr edilirken,
materyalistler ve tabiatçılar bu meşrebi o büyük velinin anlayışına zıt bir şekilde,
tabiat namına Allah’ı inkar yoluna girmişlerdir.''

Panenteizmde ise, her şey Tanrı'dan sudur etmiştir. Ruhun tek amacı, oluştuğu Tanrı'ya dönmektir. Panteizm de ise -yukarıda değinmiştik- her şey tanrı demişlerdi.

Bu da İkinci bin yılın müceddidi, yenileyicisi İmam-ı Rabbani (ks) hazretlerinin -makul bir şekilde bizi ferahlatan- tanımına benzer.  

''Her şey Ondandır'' (ama O değildir)  

Şimdi Üstat Necip Fazıl'a kulak verelim :

''İmam-ı Rabbanî’nin anlatılmaz büyüklüğünü yine eseri anlatır:

(Mektubat)ın getirdiği, İkinci Binin Yenileyiciliği çapındaki yenilik; “Vahdet-i Vücud” meselesini aklın son haddiyle tesbit etmesi ve Muhyiddin-i Arabî hazretlerinin yanlış anlaşılan ve eserle müessiri bir gösterdiği vehmine düşülen “Vahdet-i Vücud” davasını tam gerçeğe bağlamasıdır.

“-Allah, ötelerin ötesinde, ötelerin ötesinde; ötelerin ötesinde…”

Yani, nerede onu buldum ve teşhis ettim sanırsan onun da ötesinde, namütehani ötesinde…

Meşhur düstur;

-Ne ki, o zannedersin; zannettiğin o şey, ona perdedir.

Böylece:

-“Heme ost” değil; ”Heme ez ost”… “Her şey o” değil; “her şey ondan” (Mektubat NFK)

En basit ve kısa açıklamasın inşallah başarmışımdır.  Bu arada dip not olarak, her şeyi detaylı anlamak çabasında olan çok kişinin imani tehlikeye düştüklerine hatta Allah korusun mülhid olduklarına şahit olmuşumdur...Konuyla ilgili bazı linkler aşağıda.

https://sorularlaislamiyet.com/vahdet-i-vucut-hakkinda-biraz-bilgi-verir-misiniz

http://ahmetarvasi.com/ahmet-arvasi-blog

http://www.felsefe.gen.tr/felsefe_akimlari/panenteizm_diyalektik_teizm_nedir_ne_demektir.asp

sağanak sağanak...

https://www.youtube.com/watch?v=M1mkFKVns6U

No problem !

Evden çıktı.
Çarşı merkezine yaklaşırken, bir arabanın içinden yere düşecek gibi başını ve bir kolunu çıkarıp haykıran şoförün narası ile irkildi :

- Bir inersem, komaya sokarım seni,  bir inersem komaya sokarım seni !

Ağzından saçılan tükrükler sigarasının dumanına karışıyordu. Bu ne öfke, kim bilir ne basit bir trafik kuralı ihlali ya da aksine haykıran adam kendisine öncelik ve saygı (!) beklentisi karşılanmadığı için böyleydi diye iç geçirdi.

Bindiği dolmuşta benzer şey, şoför bir başka araca saydırıyordu !

Dolmuştan indi, kırmızı ışıkta beklerken bir grup yaşlıca kadının, genç bir kadınla çekişmelerine şahit oldu. Dalgındı, olayın başını kaçırmıştı, kim kime neden çıkışıyordu bilemedi, bilmek de istemezdi. Genç kadın yeşil yanında önden depara kalktı, berikiler arkasından saydırıyorlardı !  Genç kadın da arada sinirli bir gülüşle kısa cevaplar veriyordu, geriye bakmadan. Adam genç kadına siz uymayın onlara, yaşlılar dedi. Ve ekledi : Kaşlarınızı çattığınız anları çekin, çok yakışıyor size !
Kadının siniri, üzüntüsü dağılmıştı. Teşekkür etti. Adam cevap vermedi. İkisi de kendi dünyalarına yürüyüp gittiler.

Adam elinde çocuğu ile yürürken karısı elinde sigara, arkadan sinirli sinirli sesleniyordu : '' O kadar da söyledim sana!'' Adam duymaz gibi yürümeye devam ederken iki genç çıktı kapıdan, biri diğerine cevap verdi: ''Ben bekarım no problem!''

3,2,1

Ölmek dışında,
Artık hiç bir hikâyede yerim yok!..
Yalnız kendime kederim sanırdım,
''Gönülçelen'' olduğumu nice zaman sonra anladım!
''Baktın kapılacaksın,arıza çıkart!'' sloganım olmuştu.
Benim dışımda kimseler inanmadı.
Yanıldıklarını,yandıklarını,
İş işten geçtikten çok sonra anladılar!
Kendi enkazımın altında can çekişiyordum oysa...
Korkak,insanlardan uzak ve yaralı.
Bir emojim bile yoktu yüzüme takacak.
Olsa,kaçar mıydım insanlardan köşe bucak!?
Artık hiç bir hikâyeye sığmaz oldu şu harap gönlüm.
Hastalıklı bir bünye ile,korudum kendimden seni,
Anlamadın!
Eşitsizlikte eşittik!
Uzaktan güzel sevdik.
İmkânsızlığın tılsımına kilitlendik.
Korkularım galipti,galip gelecekti,biliyordum.
Beddua eder misin, bilemem ama,
Kızma,kırılma bana...
Bildiğin gibi değilim!
Bilmediğin kadar çizilidir yüreğim...
Bugün ağlıyorsun biliyorum,ahlıyorsun!
Sevin!
Hafif sıyrıklarla atlattım diye...
Bak geçecek,
Üç...
İki...
Bir...

ruhumuza dokunan şarkılar vardır...

https://www.youtube.com/watch?v=fJfCyM_9KxU

Şairleri sevin...

sordum kendime

..aşka susamış bakışlarından bir
kor düşüyordu,
öpülesi alev dudaklarına...
yanağını okşadım
yangını düştü avuçlarıma!..
içimde bir ağlamak hissi,
sordum kendime:
ben bu hikayenin neresindeyim..?

Bazıları eleştirmek için eleştirir..!

Nazan Bekiroğlu : ''Kalbini kırıyor diye üzülme, belki de hak etmediği yerden çıkmak istiyordur.''

Tavsiyemdir, kendince bir şeyler yapan; (bu bir resim olabilir, şarkı söyleyebilir,yazı/şiir yazabilir..vs.) insanları tenkit etmeden önce düşününüz;
o kişiyi rencide eder miyim,
kırar,üzer miyim,
o branştaki hevesini dumura uğratır mıyım,
kalbi bana küser mi,
bu eleştiriyi mutlaka yapmalı mıyım,
faydası olur mu...?
şart mı..?

Eleştirilen kişi de bakmalı;
eleştiren kişi iyi niyetli mi,
eleştirdiği alanda bilgisi var mı,
maksadı benim iyiliğim mi,
söylediği şey gelişimime katkı sağlar mı
eleştirisini insanlar içinde açıktan mı yapıyor,
yoksa tenhada bana, beni kırmadan mı söylüyor...?

aynada gördüğüm...

19 Kasım 2018 / Rebiülevvel 1440

Rebi-ül-evvel ayı...
Rebi, bahar demek...
Önceki bahar...
O'nunla başlayan bahar...
Açan goncalar...
O'na açılan goncalar...
Aşkla...
Onsuz açmayı,açmaktan saymayan goncalar, güller...
Güller,kokusuzdular Ondan evvel...
Onunla kokularına büründüler...
O, sallallahü aleyhi vessellem doğunca,Onun pak tenlerinden aldılar kokularını.
Bülbül boş yere, yok yere figan eylemedi Gül için...
Gülde aradığı,Gül'ün kokusu, gülün kokusunda O'na duyulan hasretti, yangındı...
Nerelerdesin diye...
O geldi, O teşrif eyledi, O şereflendirdi dünyamızı, ''bir yolcu gibi...''
Ağaç altında az bir zaman gölgelenip,insana, ''insanlığın'' dersini,yolunu,nizamını,kısaca Hak Dini, tebliğ edip de daha 63'ünde yine bir baharda, Rebi-ül-evvel ayında bu kez, ahiret dediğimiz, beka aleminde, sonsuzlukta kendisini hasretle bekleyenlerin yanına irtihal etti...
''Kim Muhammed (sav) öldü derse, boynunu vururum!'' diyen Hz.Ömer (ra) ''ölüm'' kelimesini O'na yakıştıramamıştı. Fani idi her insan gibi ama bizim sandığımız gibi bir ölüm elbette O'na yaraşamaz, yaklaşamazdı. Zaten bu sebeple Hz. Cibril (as): ''Ey Allah'ın elçisi,kapının dışında Hz.Azrail (as) senden izin ister, seni götürmek için, iznin var mıdır?'' diye sormamış mıydı...
Getirdiği din; Kur'an ve Sünneti varken, O dini,sünnetiyle içimizde yaşarken, kim ölümden söz edebilirdi ki...Hem de ölümsüzlüğün,ölümsüz bir hayattın saadetine bizi çağırmışken...
Hz.Musa (as)'nın, Hz.İsa (as)'nın, O'na -sallallahü aleyhi vessellem- ümmet olmak yakardığı Şanlı Nebi,kendisinden sonra biz günahkârları kardeşleri olarak ilan etti.
Bu kutlu doğumda biz bayram yapmayacağız, biz çocuklardan çok sevinmeyeceğiz, biz güller gibi kokmayacağız,biz divanelr gibi şükürler etmeyeceğiz de, kim edecek?
Allah'ın ''sevgilim'' iltifatına mazhar olmuş güzeller güzeline, başımız önümüzde eğik,gönlümüz mahzun,gözlerimiz yaşlı ve utanarak selamların en güzeli olsun...
Hamd başta ve sonda Onu alemlere rahmet olarak gönderen, alemlerin Rabbine...

Okuduklarım,okuyacaklarımla kitap listem.

Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu, Stefan Zweig
Evime ve Nihal'e Mektuplar,Cahit Sıtkı Tarancı
Genç Werther'in Acıları, Goethe
Şatodaki Kadın, Anne Bronte
İnsancıklar, Dostoyevski
Vadideki Zambak, Balzac
İki Yeni Gelinin Anıları (Hatıraları), Balzac
Leydi Susan, Jane Austen
Handan, Halide Edip Adıvar
Piraye'ye Mektuplar, Nazım Hikmet Ran
Canım Aliye, Ruhum Filiz; Sabahattin Ali
Hep Genç Kalacağım, Sabahattin Ali
Yalnız Seni Arıyorum, Orhan Veli Kanık
Bir Kadın Düşmanı, Reşat Nuri Güntekin
Sönmüş Yıldızlar, Reşat Nuri Güntekin
Okuruma Mektuplar, Nurallah Ataç
Boşanmış Kadın(Mutallaka), Hüseyin Rahmi Gürpınar
Elveda Güzel Vatanım, Ahmet Ümit
Yüreğinin Götürdüğü Yere Git,Susanna Tamaro
Tezer Özlü'den Leyla Erbil'e Mektuplar
Piraye,Canan Tan
Sevda sözleri,Cemal Süreya

Not: Bu türde tavsiyeleriniz gelirse eklerim.

Hakikate ayna olabilmek

Günün birinde bir derviş, hocasına “Hocam ‘ayna olmak’ diye bahsettiğiniz konuyu tam olarak idrak edebildiğimi düşünmüyorum. Bu konuda bana yardımcı olur musunuz?” der.
Hocası dervişi dinler ve ertesi sabah onunla göl kenarında buluşmasını ister. Derviş gün ağarmadan yola çıkar. Bu kadar erken bir saatte hocasının ne anlatacağını merak etmektedir.
Gölün kenarında konuşurlar:
- Evlat, senin iki gözbebeğinden birinde bir leke var. Hangisi olduğunu biliyor musun?
- Hocam çok ufak yaştan beri yanınızdayım. Tekkemizde benim bildiğim hiçbir yerde ayna yok. Uzun zamandır kendi gözbebeklerime bakma şansım olmadı.
- Önce gözlerini kapat ve hangi gözbebeğinde leke olduğunu bana söyle. Ama sakın yanlış söyleme. Eğer bilemiyorsan bilmiyorum de.

GÖRMEK İSTEMEYENDEN DAHA KÖR KİMSE YOK

Hoca cebinden çıkardığı bir ayna parçasını dervişin suratına tutar. Derviş gözleri kapalı halde hissetmeye çalışır ama nafile...
- Bilemiyorum.
- Birinci ders: Bu dünyada görmek istemeyenden daha kör kimse yoktur. Eğer biri görmek istemiyorsa, gözlerini hakikate sıkıca kapatmışsa ona ayna tutman imkânsızdır.

Hoca yavaşça dervişin başını eğer ve bir çamur birikintisine bakmasını ister. Derviş ne kadar dikkatli baksa da gözbebeklerini göremez.
-İkinci ders: Kendini temizlememiş kimse sana berrak bir ayna olamayacaktır. Etrafında seçtiğin insanların samimi birer gönül yolcusu olduklarından emin ol.

Derviş, hocasının dediklerini dikkatle dinlemektedir. Hoca gölden bir kap temiz su alır ve dervişin önüne koyar. Derviş tam eğilip gözbebeklerine bakacakken hoca hırkasını çıkarıp dervişin başını örter. Derviş:
- Hocam bütün güneşi kapattınız. Karanlıkta hiçbir şey göremiyorum.
- Üçüncü ders: Zihnin karanlığı kalbin aydınlığına gölge düşürdüğünde ayna işlevini yitirir. Birine ayna tutmak istiyorsan kalbini sevgiye açtığından emin olmalısın.

Hoca hırkayı kaldırdığında derviş kendi gözlerini görebilmeye başlar. Bir süre baksa da gözbebeklerinden birindeki lekeyi göremez.
- Hocam, ben hâlâ lekeyi göremiyorum.
- Sevgili evlat, aslında gözbebeklerinden birinde leke yok. İnsan zihinle baktığında kusur, gönülle baktığında aşk görür. Kendimizle ilgili takıldığımız kusurların çoğu sahte aynaların bize gösterdiği yanılsamalardır. Bir ustanın çırağa karşı en büyük görevi çırağın kalbinde yatan bir usta olduğunu ona anımsatmaktır.
Her insanın kalbinde hakikat gizlenmiştir. Bizim görevimiz o hakikate ayna olmaktan başka bir şey değildir. [iktibas]

Benim yerime de sev / seslisi

''Benim yerime de sev,
Dokunamadığım seni..
Koş aynalara,
Benim gözlerimle bak kendine..

Benim yerime de sev,
Hasretlerden gelen..
Çölleri aşmış bir yolcu gibi..
Sana susamışlığımla...
..................................''  diye devam eden şiirime de ses verdim. Dinlemek isteyenler aşağıdaki linke tıklayabilirler. Keyifli pazarlar.

https://www.youtube.com/watch?v=cbbuhVZZA6c&feature=youtu.be

neyse çay içelim...

..yaşamaktan söz ediyorum, 

nefes alıp-vermekten değil !

yaşama sebebi lâzım bana,

aşk gibi mesela... 

bir aşkın kollarında,

bir sevdanın yollarında...

neyse çay içelim,

çay iyidir bu saatlerde... 

payıma düşen renk

kendi ellerimle...

Rüveyda'ya mektuplar (42)

Ağustos…

Yazın yaz gibi sıcak ve fiyakalı devam ettiği aydayız. Gri günlerin ardından insana yaşama sevinci ve yâr hasretini çoğaltan günler…

Sokaklar gecelere kadar hareketli. Kent Park ile eskisi gibi dertleşmenin pek imkânı yok. Her santiminden insan fışkırıyor! Ağaçlar gürbüz coşkulu, dere biraz zayıflamış, ama aheste akıyor. Yürüyüş yaparak içinden geçsem de, bu aralar oturmuyorum sırdaşım parkta.

Ağustos… Bu ayda doğmuşum, istemeden üzüp kırdığım insanlardan özür dilerim, ne çare ki doğmuşum işte…


 ....devamını kitabımdan okuyabilirsiniz.

https://www.youtube.com/watch?v=HPW-QdoKMq8

https://www.youtube.com/watch?v=nZyrQGrWaA8&feature=youtu.be

sesin yankılanınca...

gereği düşünüldü :

''Öldüğünü kimseye söylemedim,''

''Öldüğünü kimseye söylemedim,''

benimleyken benim içimde

azar azar öldüğünü,

inan kimseler bilemedi...

sen bile!...

________________

''Öldüğünü kimseye söylemedim,'' Didem Madak'ın Pulbiber Mahallesi, adlı eserinde geçer.

ben de özledim

- özledim seni...

- ben de, ben de özledim kendimi..!

mavi melodi

bir masal gibi kalsın adın...

Yeniden tazelenme içimde kadın..!

Hazır seni naftalinler içine gömmüşken..!

Bir anı, bir müze, bir masal gibi kalsın adın...

Hazır hayat buralarda senden sonra sönmüşken...!

Rüveyda'dan mektup var!

Can  Murat, Canım Muradım

Nasıl mutlu oldum bilemezsin bir mektubuna  daha  kavuşmaktan.
Aldığım her nefese şükür  ettiğim gibi şükrettim..Zira mektupların bana
Rabbimin bir çeşit nefes bahşedişidir.

Yokluğunda çok ıssız ve sesiz kalıyorum;hayalinle avunuyor, yeni hayallerle teselli arıyorum.

Hatırlar mısın yüzüne bakmaya çekinir  utanırdım. Oysa ki yüzünde  gördüğüm nuru
seyre dalıp, doya doya bakmayı, gözlerinin  içindeki  denize dalmayı ne çok istemişimdir...

Ah bu çekingenliğim!..
Şimdi gelsen, göz kapaklarıma  yasak koyarım kırpmasın,
senden  başka bir yöne  bakmasın diye gözlerim...

Ah Murad'ım!

Secdelerde dua dua yalvardığım!
Seccademin  hep ıslak kalan yanı...
Kendimden köşe bucak kaçıp sana vardığım,cennetime yol olan sevdiğim...

Duydum ki, gamzeme  gömülmek istemişsin,üzüldüm!
Gamzem sana  mezar değil çiçek  çiçek  açan yuva olur.
Küçücük gamzelerim sana açan kocaman bir dünya olur.

Sabahları gün aydın'ım,
Soframda aşım,
Evimde  yiğidim,
Odamda sırdaşım,
Ömrüm ömrün olur, ne  olur bir daha  mezar deme,benden  önce!..

Hangi dilde yazmak istesem yine de  yazamıyorum,
Hiçbir alfabe yetmiyor bendeki seni yazmaya, özlemini  anlatmaya...

Özlem demişken  şımarmayı özledim sana.
Çocuk olup,saçlarımı örüp  omzumdan aşağı, şımarıp şımarıp dizlerine  oturmayı...
İçindeki çocuğu  ortaya çıkarıp,ne güzel oynardık oysa...

O koca çocuk  şakacıktan küserdi,barışmak için  yalvarmamı isterdi de seve seve yalvarırdım sana.
Çünkü bile bile küsüp barışmalarımızı da severdik.
Ben o çocuğu çok seviyorum...

Murat'ım hasretim,
Yüzünün  nurundan sevdiğim,

Ne yazsam doyamıyorum  sana.
Mektubumu yasemin kokularıyla süsleyip kısa tutmak istemiştim.
Zira  biraz rahatsızım. doktorlar  ilaç veriyorlar  bilmiyorlar ki,  benim ilacım sensin,
senden gelecek  bir çift güzel söz, bir  mektup bir tebessüm...

Dilerim selamın mektupların, sâlâmdan önce  gelir de şifa bulurum!
Bu sözlerime hem kızdın hem üzüldün biliyorum.

Tamam sustum.
Hasretle  öpüyorum
Ellerinden
Gözlerinden
Yüzündeki nurdan.

Seni her an özleyen  Rüveyda'n...

Ben hep çocuktum çocuk öldüm / videosu

''Ben hep çocuktum çocuk öldüm.''  Bir şiirime daha ses vermiş oldum...

Dinlemek isteyenler için işte linki :

https://www.youtube.com/watch?v=XYFEwQMiVD8

Uyandığımda...

Uyandığımda gözlerimi gözlerinde açamadığım,

kokulu kokulu sarılamadığım,

burnuna bir busecik konduramadığım, 

sesinle b'aşka bir mevsime akamadığım 

bir sabaha, 

ha güneş açmış, ha yağmur yağmış, 

fark etmiyor be sevgili...