Sevgilim Rüveyda,
Seni yazmam lazım; seni, yine seni, hep seni... İsmini anmak besliyor beni. Bir nefeslik mesafemdeyken yazamam ki seni. Sendelerim, kekemeleşir dilim. İzin ver biraz ayrılığa düşelim... Her ayrılık, her veda gibi görünen şey, meğer yine yeni, yeniden sana kavuşmakmış, anladım...
Kadir kıymet bilip yeniden sarılmakmış varlığına, varlığınla bütünleşmiş aşka... Nasıl bir şey bu, her geçen gün daha çok özlüyorum seni... Nereye gidersem gideyim, ne yaparsam yapayım, seni her an kalbimde, karşımda buluyorum. Sanki telepatik bir bağ var aramızda.
....devamını kitabımdan okuyabilirsiniz.
