Unuttur kendini! -X-

Unuttur kendini!

Kalemi, kelimeleri, şiirleri

Ve yazmayı ve seni...

Ve sensizliği...

Unuttur kendini! -IX-

Unuttur kendini!

Ki hasret karası zamanlar hitama ersin, 

Ecel şerbetini, gözlerim arkada kalmadan içsin...

Unuttur kendini!-VIII-

Unuttur kendini!

Hiç görmemiş, hiç özlememiş gibi...

Unuttur kendini!

Hiç yaşanmamış, hiç sevmemiş gibi...

Unuttur kendini!

Ümit bir daha kanat çırpamasın göklerimizde...

https://muratmesut34.blogspot.com/2015/06/istanbul-gibisin.html

Unuttur kendini-VII-

Unuttur kendini!

Belki hayat yeniden durduğu yerden akar...

Belki uzaklar bu kadar nabzımda atmaz!

Yeniden başlamasam da aşkı unuturum belki...

Hayat böyle de yaşanıyormuş yalanına sarılırım belki...

Yalan demişken;

Ne büyük bir yalan şu "Unuttur kendini!" nakaratı!

Seni unuttuğum gün, ruhumun bedenimi terk ettiği gün olsa da, Duamsın, ötelere uyanınca da hasretin içimi yaksın...

https://muratmesut34.blogspot.com/2012/08/kaygsz-sevebilirdik.html

Unuttur kendini -VI-

"Unuttur kendini!"demek sanıldığı kadar kolay olsaydı, yazan parmaklarda depremler, kalpte yangınlar olmazdı...

Kolay kolay kimse unutulmak istemez...

"Unuttur kendini!"de demez, diyemez...

Bazı şeyler vardır hayatta, biz istesek de kalplerimiz onları unutmaz, unutamaz, unutmak istemez...

Bir şey, bir şeyler sebep olmuştur, severken "Unuttur kendini!"dedirten. 

Belki bir büyük umutsuzluk ya da daha fazlası...

"Unuttur kendini!" demek bir başka açıdan "ben seni unutamıyorum, bari sen kendini unuttur" çaresizliğinin dibe vurmuş halidir ki, çıldırma makamında çalan alarm zilidir...

Her "Unuttur kendini!" deyişte yeni ve kuvvetli bir hatırda tazeleniş, hatıralarla diriliş olmasa, bu kadar tekrarlanır mıydı?

Unuttur kendini -V-

Unuttur kendini!

Daha kaç kere ölebiliriz...

Umudun üzerine toprak saç!

Başında hece taşı olmasın!

Kimse kimseyi bulamasın,

Hayat sensiz gelişine aksın...

Unuttur kendini!

Sabah güneşiyle yüzümü okşama,

Yağmurlarla tenime karışma,

Hâyâllerimizi sonsuzluğa uğurla,

Yaşanamamışlar için ahlama,

Hiç bir kadının gözlerinden bana bakma,

Güzeldi de ve ağlama...

Unuttur kendini!

Unuttur bana seni sevdiğimi...

Unuttur kendini -IV-

Unuttur kendini!

Unuttur ki, 

Şehrim özgürleşsin,

Kentpark hüznünden arınsın...

Kuşların kanatlarına derman, 

Bulutlara ferman gelsin...

Unuttur kendini!

Kendi yoluna vur bendini,

Gözün arkada olmasın.

Sözlerin s'özüme çıkmasın,

Bu matematik artık aklını yormasın.

Unuttur ve unut ki,

Gönlümüzde umut kalmasın...

Unuttur kendini!

Unuttur ve bir daha da yüreğime uğrama!..

Unuttur kendini -III-

Unuttur kendini derken bile

Saklı olan derunumuzda,

Unutulmamak hep bir umuttur...

Zamanlarca katmerleşmiş bir özlemle,

Görmek, dokunmak, 

Sımsıkı sarılmak.

Ki, kanatlanacak bir kumruyu,

Geç gelen mucizeyi, tutup saklamak gibi bağrımızda...

Unuttur kendini derken, yârdan

Umuda uçmaktır hızlıca

Ki, istesen de zaten unutturamazsın,

Bunu da en iyi sen anlarsın...

Unuttur kendini -II-

Unuttur kendini!

Ki, hiç bir şarkı zorlamasın göz pınarlarımı...

Şiirler sana yol bulamasın...

Hayat eksiği yokmuş gibi yaşansın...

Unuttur kendini!

Aşktan söz edenlere rastlarsam,

Gözlerin kurşun olmasın kalbime...

Hiç bir şey yaşanmamış gibi,

Kendi kendisini kandırsın hayat...

Unuttur kendini!

"Unuttu beni!" zamanlarını gerilerde bırakayım...

Yaşandı ve bitti diye,

Beşiğinde kalbimi ninnilerle avutayım...

Unuttur kendini!

Unuttur ki, ölümüm kolay olsun!

Terasta can çekişen senfoni'ler son bulsun...

Unuttur ki,

Unutuluş da bizden kurtulsun...

Unuttur kendini -I-

Unuttur kendini!

Seni her zaman iyi bileyim.

İsmin, yeryüzündeki isimlere karışsın.

Cismin hâyâl denizinde kaybolsun...

Tadı damakta kalan, 

Hatırlaması imkânsız bir rüya ol...

Unuttur kendini!

Seni hep iyi, hep mutlu bileyim.

Seni sensizlikte sessizce seveyim...

Unuttur kendini!

Unuttur ki, unutmuş gibi unutulayım...

https://youtu.be/lVIacoOVTLc?si=hsW3uDv6nffAqXnu