Son virajda

Çok koştum peşinden sevdamın, 

Yanlış şehirlerde, 

Yanlış gözlerde aradım.

Oysa nasibim dünyalık değilmiş! 

Son viraja girince anladım... 

Evet

Evet,

Seninle biz

Bu yolda belki yürüyemedik,

Emeklerken, koşmayı hâyâl ettik...

Çok kere de düştük!

Bazen ağladık,

Bazen ağlarken güldük...

Kalbimizin dizleri kanadı!

Görünmez sargılar sardık!

Yine de çare bulamadık...

Evet,

Bu yolda bazen 

Birbirimizi kaybettik!

Sessizlikle dans ettik!

Üstelik gökte bir nişan da yoktu

Sana varılacak yol çok uzundu!

Gecelerse bir türlü sabahlara kavuşamıyordu...

Bizim gündüzümüz oldu mu?

Hiç unutmam!

Bir kere gözbebeklerinde,

Bir kere de sesinin enginlerinde

Görmüştüm, evet görmüştüm gündüzü...

Evet,

Nasılsın?

Kanamayı durdurabildin mi sevdiğim?

Bak bu gezegen ben olmadan da dönüyor.

Ama sen olmayınca döndüğü belli olmuyor!

Beni sorma;

Hak ettiğim yerdeyim!

Halimin memnunu olmaya memurum!

Şefkat ağlatır

"Rabbim senden razı olsun..

Sevsin..sevdirsin…sevindirsin..

O hüzün yüreğine inşirah nasip etsin

Yüreğin hafiflesin inşallah..

Şifa bulduğun, huzurlu olduğun, mutlu hissettiğin anlarla dolsun zamanların..

Sevgiyle, muhabbetle…

Gönlünce huzurla...☕️🍫

İyi ki varsın…

Yüreği Hisli…

Özü sözü bir, kalbi dilinde merhameti gönlünde, hüznü gözlerinde, şefkati umman Sen güzel adam ..

Yüzünden Tebessüm ..Ömründen huzur eksik olmasın..

Sen iyi ki doğdun iyi ki varsın.."

*

- Bu yıl, yalnızca ilk gelen mektubu burada saklarım diye karar almıştım.

Ve tabii cidden istemesem de, almayın diye adeta yalvarsam da ailemden ilk gelen hediyenin fotoğrafı ile konuyu noktalamak istedim. (Daha köpüklü yapabilirdim, ilk denemem bu sayılmaz.)

Arayan, hatırlayan, dualarına katan herkese sonsuz teşekkürler...

Bugün doğum günün adam!

Bir mahrumiyetin hasretini taşıdım,

Koca bir ömür...

Bazen bendeydi hatalar,

Bazen onlarda, tonlarca...

İnsan her lisanı öğrenebilir de

Meramca bilmek herkese nasip olmuyor...

Böyle böyle, yene yenile,

Razı oldum yenilmeye...

Herkes gibi olamadım, 

Renkler içinde nasibime gri düştü...

İnsan bazı şeylerin künhünü görmemeli şu hayatta...

Fazla duygusallık zehirdir meselâ...

İnce eleyen, çabuk elenir anlayana...

Böyle böyle, yene yenile,

Razı oldum yenilmeye...

Sevmeye ve iyiliğe küsemedim yine de...

Yıllarım mahrumluk, pişmanlık ve hasretle geçti, bitiyor...

Doğan gün bir müjde getirmiyor,

Giden güneş, hüzünle el sallıyor...

Milyarlar içinde yapayalnız bir adam,

Doğum gününde ağlıyor...

Masal

Hani yalnızca masallar yalandı!

Bak, biz de masal olduk!..

Çamlıca Kulesi Seyir Terası'nda idik

Uzun zaman sonra kardeşimle erkek erkeğe bir gezi yapalım; hem onun yeni elektrikli aracını uzun yolda tanımak hem de doğduğumuz ama kendisine doyamadığımız Üsküdar'ımızı ziyaret edelim dedik.

İlk varış yerimiz Seyir kulesi olsun demiştim, öyle de oldu. 

Hani Şener Şen, Kemal Sunal'a dönüp; "Seni hiç sevmedim sütoğlan, zaten babanı da sevmezdim!"der ya. Biz de aşağıdaki bileti yani kazık giriş ücretini hiç sevmedik. 

Bu kule yerli mimar ve şirket/lere devlet ihalesi ile inşa ettirildi diye biliyorum. Eskiden Çamlıca tepesinin o noktası verici anten çöplüğüydü. Çok akıllı ve faydalı bir proje olduğunu teslim ettikten sonra; arkadaş kişi başı sivil TC vatandaşından 320 ₺ talep etmek de nedir? El insaf! 

Kardeşim ısrarla girmeyelim abi dediyse de ben ödemeyi yaptım. O sıcakta çocuğu o zor yola sevk edip kuleye kadar girdikten sonra para hesabı umrumda olamazdı. 

Veznedekilere bu ücrete itiraz eden olmuyor mu diye sordum. Geri dönenler de oluyormuş. Burası ilgili bakanlığın tavan ücreti belirlemediği için "ayıbı" olmalı. Benim  vatandaşım nasıl kapıdan döner. Artı 1 saat için 140 ₺ otopark etti 780 ₺ ve içinde bir şey yemek içmek yok! Yabancıya da bu tarih itibariyle 900 ₺ 

Beyler!

Uçakla iniş yaparken çok kere gördüğümüz manzara, döne döne en fazla 1 saat kalır insan. Sonuçta İstanbul'a kuş bakışı, hakiki cenneti seyrettirmiyorsunuz!

Bu ülkede enflasyonla mücadele edenler, bu şekilde bir yandan enflasyonu nasıl körüklerler, geçen hafta kıyma aldım. 580 ₺ olmuş kilosu! 

Hiç böyle bir gezi yazısı olabilir mi?

Halk içinde birbirini fahiş rakamlarla sevenler (!) var da devlet kurumları da bunu (vergiler sigortalar, devletin halkından faiz alması gibi..) ipin ucu kaçmış oluyor. 

İnsanın ümidi kalmıyor. 

Çok resim çekmiştim ama sonuç itibariyle kule gözüme affedersiniz kazık sembolü gibi göründüğünden diğerlerini sildim.

Güneş tam tepede olduğu için kazığın pardon kuleyi en sivri ucuna kadar çekemedim (bu satırda beni gülme tuttu)) En sivri ucu zaten biletin içine kaçmış! 😅 

Sonra doğruca Hüdai hazretlerinin mübarek huzurlu eşiğı. Orada yaşayan kedileri ayrı kıskanıyorum.

Kardeşimle hatıralarımızdan konuşa konuşa Üsküdar'dan Kuzguncuk'a yürüdük yemek sonrası...

Parklar piknik yapanlarla dolmuş taşmıştı. İlginç olan bütün yiyinti içinti yerleri full doluydu. Bu kule fiyatlara rağmen bu da ayrı şaşırtıcıydı. 

Uzun yaz ve kurban bayramının 2. günü bu şekilde biraz hasret gidermekle geçmiş oldu. 

özür

Sonra bir özre sığdırdık;

Yaşanılan,

Yaşanılamayan

Ve yaşamak istediğimiz 

Ne varsa..!

yollar

Bu akşam ne çok yollar gördüm gökyüzünde...

Hiç biri sana varmıyordu...

"Sel gider kumu kalır"

Sel gitmedi ki kumu kalsın!..

İçimde bir sen, gitmedin ki 

Unutulasın...

Ki,

Sele de razı, kuma da bu gönül...

https://youtu.be/ztrOeqtNmuE?si=1gOTjjVSJroGG-Ko

benim bir şiirim olmadı

Ben hiç şiir yazamadım,

Benim bir şiirim olmadı, D'okunamadım...

Uzaktı, uzaklardaydı...

Ayrılığa teşne, hüzne aşinaydı.

Belki de yasaktı, anlaşılmadı...

Kalpler küskün,

Tenler kavuşamadı...

Velhasılı yollar birbirine bağlanamadı.

Benim bir şiirim olmadı,

Benim yolum aşka varamadı...

Aradı yandı, aradı yandı...

Olacak diye kandı aldandı...

Melankolik bir adamdı,

Hatıralar arasında kalakaldı,

Sonra gün gibi o da battı...

Sakın üzülme

Bir gün, bu şehre geldiğinde, hüzünden başka hiç bir şeyi kalmamış bir adamın ayak izlerini göreceksin!..

Sakın üzülme!..

Senaryo

Çocukluğumun geçtiği Üsküdar'da, sinemadan eve, filmin kareleri ile giderdim. 

Bana ait olmayan senaryolara hüzün ekmeye ta o zamanlar alışıyormuşum meğer...

Şimdilerde olmamam gereken ne kadar hikâye varsa, hepsinden emekli ettim kendimi.

İnzivanın zirvesindeki o eşsiz lezzet ise bu saatlerde daha bir yalın...
Kendi gerçeğimle yüzyüze!

Sabahın kokusuna ayrıca hayranım...

Yine o bildik konu

Aslında çoğumuz, sevdiğimiz kadar tanımıyoruz birbirimizi...

Önce tanıyıp sonra mı sevme konusunda karar versek diye, egzantirik bir fikir gece gece zorlayıcı olur ve buna ilk önce kalpler itiraz ederdi...(Kalbin sevmek için yeterli tanıma süresine sabrı yoktur.)

Aslında çoğumuz, sevdiğimiz kadar tanımıyoruz birbirimizi...derken en yakınlarımız (anne-baba, evlat, kardeş..) dahil buna. İlle sevgili, eşler konusu olarak bakmayın...

Kişilik olarak öngörülemez olmak olumlu bir şey değildir mesela. 

Bazı insanlar çok sessiz ve az konuşurlar. Bu sebeple ne huylarını/karakterlerini ne de dünya görüşlerini bilemezsiniz...

Evet sevdiğimiz kadar tanımıyoruz birbirimizi...

Tanıdıkça sevgimiz artıyorsa, bu sevilen için artı puandır. Aksi oluyor ve tanıdıkça sevgimiz çoğalmıyorsa, (hatta azalıyorsa) işte orada bir sıkıntı var demektir. 

Kadim Murat Mesut aforizmasıyla bitirelim:

"Anlaştığın kişiyi seversin.

Ya sevdiğin kişiyle anlaşamıyorsan..?"

Bir gün özlemezsem! [Objektifimden]

Bir gün özlemezsem, 

Ölmüş bir kalbin hamallığını yapıyorum demektir!

Güzel kareler yakalamışım! (Ayasofya Kebir Camii)

 21.Ekim İstanbul gezimin ilk durağı elbette uzun zamandır istediğim gibi Ayasofya Kebir Camii ziyareti idi. Gençlik yıllarımda defalarca gördüğüm, üst katları, dar koridorlarına kadar ''müze'' statüsünde gezdiğim Fatih Sultan Mehmed hanın vakfiyesini uzun esaretten sonra yeniden amacına uygun cami olarak ziyaret ve içinde özgürce secde etmenin kıymeti, yaşattığı ruh iklimi tarifsizdi... 

Sebep olanlardan Allah razı olsun. Minnetarız.

Dün yine Sultanın eşiğini ziyaret ettim!

 

Bu kutlu yokuşu bu şekilde tenha yakalamak biraz nasip biraz da erkence yoluna düşmektir... Bu kez daha farklı kareler çektim.Şimdilik 4 kare yükleyebildim. Nasipse gün içinde bir kaç kare daha eklemek isterim. 

Yokuşlar nefse hoş gelmese de, düzlüğe varış kalbe şifadır. Ruh bunu biliyorsa, nefsin hayıflanmalarına itirazlarına aldırmaz.

Önemli olan doğru yol işaretlerine karşı agâh olabilmektir. Gerisi inayete teslim oluş... Farkındasınız artık, bu fakir için Üsküdar demek Hüdayi hazretleri demektir. Oraya gidip de  eşik öpemesem mutsuz ve eksik bir sefer yaptığıma kani olurum. 

Şairin '' Benimse alın yazım / Yokuşlarda susamak!'' dediği yokuştan kastı böylesi yokuşlar mıdır bahs-i diğer... Hayat yokuşunda belli yaşa kadar tırmanış ve düzlük sonrası yeniden inişe geçilen meşakkatli bir güzergâh malumunuz. Fotoğraflara yorum yaparken bahsettiğim yokuş, nefsin itiraz ettiği tasavvuf yolu... Hani bizim bal kavanozunu dışından yalayıp, balın rengini güneşte görerek onun şifasını tadını övmememiz gibi... Onlar ilmi halleri ile yaşadıkları için ''ballar balını bulup, kovanlarını yağmaya'' veren ereneler kafilesinden olarak mühürlerini asırlara vuran Hak dostları... Bize de ''kişi sevdiği iledir'' hadisinin müjde ve tesellisi...

Hüdayi hazretlerinin karşı komşusu Cennet Efendi hazretleri (ks)

Aylar sonra Aziz Mahmud Hüdayi hazretlerinde idim!

Gerek Hüdayi hazretleri, gerekse hocası Üftade hazretlerinden daha önce burada bahsettiğim için, dünkü anlardan kareleri sizlerle paylaşmış olayım. 

Şunun altını bir kere daha çizmem şart: ''Edeple gidene Allah dostlarının -ki onlar Rableri katında hep diridirler- lütufları inanın gecikmiyor... Onların kerametleri dünyalarını değiştikten sonra da devam ediyor. Bizzat şahidiyim demekle iktifa edeyim. Sevin onları, sevin ki ''sevdiğinizle olun!'' Onları sevmek, menkıbelerini okumak kalpleri diri tutar. 

Dünkü yani bir önceki yazıma gelen maili de burada saklamak güzel olur, Allah razı olsun güzel bir katkı oldu: 

“Bu meşet Allah yolundakilerin cesetlerinin ve  ruhlarının toplandığı yerdir. 

Azizim; buraya edeple gir. 

Burası Hüdai’nin pâk türbesidir. 

Ey gönül; eğer ilâhi zevki tahsil edeyim dersen böyle yap. 

Hüdai’nin kapısından giren elbet nasibini alacaktır.”

...

“Destur Yâ Hazreti Pîr !” 

Bu makamın bitkileri, ağaçları, çiçekleri, kedileri, hayvanları bile inanın saadet içindedirler. Yeter ki görecek kalp gözümüz olsun. 

Sanki bu günahkâra özel bir ikramı ilahi oldu. Sanki Hazretin türbesi şahsıma özel kapatılmış da, ''Gir dilediğince dua et ve bol bol resim çek!'' denilmiş gibi... İlk kez böyle sakin içerde olmak nasip oldu. 

Anlık bir olay biliyorum. Çünkü dışarısı kalabalıktı. 

Beni götüren aile taksimiz, güzel kardeşim bile ''Abi ne güzel bir koku var!'' dedi daha bahçe kapısından girerken. Ben de ona ''bu kokuyu duymak herkese nasip olmaz, sevinelim!'' demiştim. 

Güya hiç bir şey yazmayacaktım. Gezi yazılarını, kulakları çınlasın Berrin Gök arkadaşımın muhteşem blog yazılarından okumak keyifliydi, Sonra o da bıraktı sosyal medyayı ve belki de iyi yaptı. Selam olsun biliyorum takip ettiğini. 

İmkânı olan mutlaka gitsin bir fatihaya ne vaatleri var Hazreti Pirin bir görsün. Hiç bilgisi olmayan okurlarıma tavsiyem arama motorlarından  açın hayatlarını okuyun. 

Yalnızca Hz.Üftade (kuddise sirruhu) hazretlerinin bu fotoğrafını bana ait değil.