Önce tanıyıp sonra mı sevme konusunda karar versek diye, egzantirik bir fikir gece gece zorlayıcı olur ve buna ilk önce kalpler itiraz ederdi...(Kalbin sevmek için yeterli tanıma süresine sabrı yoktur.)
Aslında çoğumuz, sevdiğimiz kadar tanımıyoruz birbirimizi...derken en yakınlarımız (anne-baba, evlat, kardeş..) dahil buna. İlle sevgili, eşler konusu olarak bakmayın...
Kişilik olarak öngörülemez olmak olumlu bir şey değildir mesela.
Bazı insanlar çok sessiz ve az konuşurlar. Bu sebeple ne huylarını/karakterlerini ne de dünya görüşlerini bilemezsiniz...
Evet sevdiğimiz kadar tanımıyoruz birbirimizi...
Tanıdıkça sevgimiz artıyorsa, bu sevilen için artı puandır. Aksi oluyor ve tanıdıkça sevgimiz çoğalmıyorsa, (hatta azalıyorsa) işte orada bir sıkıntı var demektir.
Kadim Murat Mesut aforizmasıyla bitirelim:
"Anlaştığın kişiyi seversin.
Ya sevdiğin kişiyle anlaşamıyorsan..?"
