Sağ kolunu kıyma makinesine kaptırmasından yakınmayan, şikâyet etmeden her halde içtenlikle hayata küsmeden, olumlu, pozitif ve bunu çevresine yayabilen bir gencimiz.
Bunun altını çizdikten sonra, milyonluk soruyu bildiği, sevinçli gözyaşlarıyla "Kazandım" dediği anda annemle biz de ağlamasına, sevincine eşlik ettik.
Kazandık!..
Biz dünya hayatında tüm bu bize bildirilenlere şeksiz iman etmiştik ama hak edecek işlerimiz yoktu...
Sen imanı bize bahşettiğin gibi onu zayi etmeyip lutfeyledin, kereminle, ikramınla, merhametinle şimdi cennetindeyiz Rabbimiz...
Anne, kazandık...
Allah’ımız bize ihsan ettiği imanı yakmadı...Cennetteyiz işte...
Şükürler içinde sevdiklerimizle sevinç içinde birbirimize sarılıyoruz.
Kazandık!..
"İşte büyük kurtuluş."
"Halidiyne fiha ebeda."
Hem de sonsuz, hiç tükenmeyecek, kesintisiz, ebedi...
Ne zaman biri bir şeye çok sevinse, içimdeki derviş buna benzer şeyler yaşar...Dünya sevinçleri geçicidir, kederleri de öyle...
Bu akşam yarışma atmosferiyle sesli söyledim ve Kenan Rabia'ya sarıldı, ben anneme sarılıp yüzünü sevip öptüm öptüm...
Yakında uzun bir ayrılık kapıda!..
Ta cennet sabahına kadar, hasret var...
İnşallah bütün iman edenlerin sonunda varacağı yer cennetler ve bizi ve her şeyi yoktan, sonsuz kudretiyle yaratan Allah'ımızın seyri olsun.
"Rabbi lâ tezerni."
Allah'ım beni/bizi bırakma.
Amin.
