Bir çökelti taşıyız her birimiz.
Bizi dağ başının nasipli turnası zannedenler;
Bilmezler, küf müyüz?
Nardan miras tüf mü?
Kanarya Banu Dağ
Leylin kucağında bir garip bakış
Namluda cümleler, tetikte kış
Nefretten sevdaya sür'atle kaçış
Dizgini yakan koşu yâr bende kalsın...
Bir ağrılı baş, canân başından ırak
Gurbette imiş şifa, terket bırak
İrem bağları yanmış öyle kurak
Köz içinde yaram, sar bende kalsın...
Hakka ayan şu hâlim Leyla'dan beter
Şifa yok hekimde paslanmış neşter
Tuz gölleri taşmış, ayağımda ter
Bendimi yıkan sel, var bende kalsın...
Tutsa ellerim kalbimin elinden
Geçsem bir kez kalbinin tünelinden
Vazgeçerek ömrümün seferinden
Düşeceğim menzil yar bende kalsın...
Yüzün gözüme ferdir, sesin âfet.
Gülistanda gül andelib-i saffet.
Zemheride donuştur sensiz uzlet.
Al şimdi dağımdan kar sende kalsın...
Kanarya Banu Dağ
