Sen yokken gönlümdeki yorgunluklar çoğalıyor.
Bir sis perdesi,derin bir atalet,
Berduşu oluyorum,dolaşamadığım kaldırımların.
Sensizlik beter bir şey..!
Düzensizlik sarıyor çepeçevre ruhumu.
Pranga üstüne pranga,
Ellerini arıyor üşümekle solan ülkem.
Menfur bir cinayete kurban veriyorum hayatımı!
Duvarlar sanki alay ediyorlar kimliksizliğimle.
Boğuluyorum,arıyorum,ağlıyorum..!
Düzenim senmişsin, bir kere daha anlıyorum.
Sensizlik bana yaramıyor sevgilim...
Kalbim ağrıyor,bebeler gibi erkenden saklanıyorum yatağıma.
Belki gelir de, seversin beni diye rüyalarımda.
Uyuyorum sana,güllerle avuçlarımda.
Sensizlik bana yaramıyor sevdiğim...
Kendim bile kendime hükmedemiyorum sen yokken.
Savruluyorum, neredesin ?
Sensizlik bana yaramıyor sevdiğim...
