Gözler; en iyi gözler konuşur.
Hiç bir lisan, hiç bir şair ve edip, gözler kadar mahir olup, meramını anlatamaz.
Dil, gözleri görebilseydi; konuşmaktan utanır; donar kalır,kabiliyetini unuturdu.
Ayrılırken göz göze geldik.
Rahmet gibi, aynı anda gözlerimizde yağmur bulutları.
Süzülmesin diye gayretli bir tebessüm.
Yürekten, öyle tatlı şeyler söyledi ki, kurşun olsam, altın olsam, erirdim. Ama adına insan denen bir canlıydım, eriyemedim, sadece hüzzam makamında hüzün nehirlerinde yıkandım.
İki elimle, gözlerine ve yüzüne bakarak; veda busesi gibi, binler kokulu buse kondurdum o nur çehresine.
Sabaha çıkarsam, sabaha çıkarsa; tekrar tekrar görmek için dua ederek; olur da göremezsem diye yüzünü okşayarak ve tekrar öperek:
- Allah rahatlık versin, iyi geceler annem, diyerek yanından ayrıldı bedenim.
