Hayatımızda ne kadar az ''keşke'' varsa o kadar mutlu mu saymalıyız kendimizi ?
Ömrümün son çeyreği diyorsam, peki bu gaflet ne diye sürmekte ?
Özlediğim insanlar, dostlarım var benim; yüreğimin en kuytusunda sakladığım...
Bugün günlerden pazar ve ben hüznümü de özledim...
Dün gece rüyamda seni gördüm mü bilmiyorum, ama ağladığımdan eminim...
Ne çok hayatlarda var oldum, yaşadığım sürece, ah benim iflah olmaz veballerim, zaten bu yüzden face'deki ''bir yudum teselli'' sayfamı da sildim ya..!
Ömrümün son çeyreğinde, verilen son fırsat gibi, kendime daha bir çeki-düzen veremezsem, vah bana, vahlar bana...
Bir yakınım karı-koca umreden döndüler, çok mutluydular, çok da nurlu...
Özendim, özledim, istedim...
İstemek yetmez, istenilen de olmak lazım...