Uzaktan sevmek nedir?

Veysel Karani hazretleri gibi,mana aleminde aşık olduğuna yanmaktır çöller dolusu...

Kapısının eşiğine gidip de anne sözünü çiğnemeden seller gibi ağlayıp,hıçkırıklarla kumlarda güller bitirmektir...

Hane-i saadete geldiği anda huş-u cüruş ile : ''Burada Rahman'ın kokusu var'' demektir,uzaktan en yakınca sevmek...

Onu gören gözü,göz yaşından ileri,gönülden öpmektir, kokusunu içe çeke çeke ve sonra Hırka-i şerifini hediye göndermektir ardı sıra...

Uzaktan sevmek, şu zamanda Ol Resulü (sav) cismen görmediği halde, gece rüyalar dolusu görüp,katıla katıla ağlamaktır hasretten...Benden sonra beni görmediği halde beni sevip izimde olacak kardeşlerime selam olsun demektir...

Uzaktan sevmek; Allah'ın veli kulunun kürsü de aşktan söz ederken, mübarek eline konup oracıkta can veren bir kuş olmaktır.

Uzaktan sevmek,mekân olarak uzaklarda ama ruh olarak en yakını yaşamaktır.

O'nun (sav)  karpuzu ne şekilde yediğini bilmediğinden bir ömür karpuza göz değdirmemektir.

1400 yıllık mesafede, Uhud anıldığında dişlere sancı,Taif denilince ayaklardan gönle kan düşerek,
''fedake ebi ve ümmi Ya Resulallah sav''  Anam-babam sana feda olsun Ey Allahın Resulü diyerek,O'nun için dünyadan vazgeçmektir.

Uzaktan sevmek;gece dünyaya yumulan gözleri,O'na (sav) açabilme hülyası ile yastığa iki damla göz yaşı ekmektir...

Uzaktan sevmek belki Hz.Vahşi (ra)'nin derin pişmanlıkla,sütunlar ardında katıla katıla içe ağlayarak,''zeytin karası'' gözlerle temas kuramadan, büyük yaralamaya rağmen ilahi taktir eseri olarak yine de Müslümanlık nimetinin bahşedilmesinin şükründen acziyet içinde haşyeti yakalamaktır.  

Uzaktan çok yakın sevmek, bir güle, kelebek kanadına dokunur gibi dokunurken, kimselere belli etmeden salavatlarla O'nun elini öpüşteki haleti ruha çekiştir belkide...Bir yudum teselli olsun diye...

Ve uzaktan sevmek,can verecek kadar divane olduğu halde; sükûtun dipsiz kuyularında, dili lâl eyleyip,hayâ renkli aşkından zerre ipucu vermeyip,şehit olarak ölmektir.

Seven sevdiğine öykünür, sevdiğini tek lider,tek önder,tek rehber bilmenin ötesinde;sevdiği gibi yaşama gayretinde olur. Dilimizde olanın olmasının bile şu  zulmet zamanda cana nimet ve fakat eyleme,yaşama dökülmemiş,nefsani zayıflıklar derekesinden sıyrılamamış, yalnıza ''Kişi sevdiğiyle beraberdir'' müjdesinin kapı eşiğine sığınmışlıkla Allahümme Salli Ala Seyyidina Muhammed, sonsuz zerreler adedince... 
________________________
Sevmenin ne olduğunu bilmeyen Murat'a bu tür şeyler yazdırıp,riyakar etmeyin bari...

yetmiyor

uzakta ve vazgeçilmez

akşama dizilen yollar

 akşam çöktüğünde hazanıma,

kuşların hepsi çoktan dönmüş olurlar yuvalarına.

bir mum ışığı gibi titrek ruhumla,

son bir umutla bakarım yollarına...

Demek gidiyorsun öyle mi ?

Demek geldin gidiyorsun öyle mi ?

Sormaya cesaretim yok, biliyorum bu yıl da kadrini bilip, hakkınca seni ağırlayamadım...

Gafletim yine mazeretim oldu...

Gönlümdeki hürmeti bir aycık olsun hayatıma hakim kılamadım.

Demek gidiyorsun öyle mi ?

Beni affedecek misin, mazur görecek misin ?

Yaramaz ama gönlü güzeldi der misin ?

İyilerden olduğuma  şefaat eder misin ?

Bir kırıntı göz yaşıma samimiyet notu verir misin ?

Gitme, sensiz ben vahşi oluyorum..!

Gitme, sensiz ben yetim kalıyorum.

Elimden tutmuştun, sürünürken, vakarlıca yürümeyi göstermiştin.

Kainata duru bir gönülle bakmasını senden öğrenmiştim.

Beni bana bırakma !

Gitme!..

katil !

Ah etti kalbim!

Bir ney sedası gibi aksın sesin,

Gir kanımdan özge, ruhum senin...
Aşka açılan ummandır gözlerin,
Silinse ismim,bağışlasan da rengin.
Ihlamur gibi mi, güllerin fendi misin ?
Bu sarhoşluğum nereden gelir ?
Ah etti yine hasretinden aşina-i kalbim,
O benden ar eyledi, feryadım deldi sinemi.
Bir lahza nazar eylesen, zati kölenim.
Gündüz gaflet-i beşer,gece hicretindeyim...
Gerçi sermayesiz ticarete talibim !
Cemalinde bir tomurcuğa can derdindeyim!
Şol buyurdun: Kişi sevdiğiyledir her dem,
Yusuf'un kuyusuna düştüm tut desem ellerimden,
Kirli demez, asa-yı deryan ile kerem eyler misin ?
Çektiğim nefsim,hasretim gül kokulu nefesindir.
Cism-i pakin olsun son demimde hep bunu dilerim.

Son günler...

Bu ramazan-ı şerifte,mevsime uygun çok fazla yazı yazamadığıma sitem eden okuruma hak veriyorum. Demek ki ben bu mevsime layıkı ile nüfus edemedim,ya da tersi..!

Belki de ömrümün son ramazan-ı şerifi, ama gafletim mazeretim oldu...

Ticaret erbabının güzel bir deyişi vardır : ''Ay var günü besler, gün var ayı besler.'' yani bütün ay işler kesat giderken, öyle bir gün yaşarsınız ki, öyle bir ticaret, kazanç olur ki, siz bile şaşkın bir sevinç yaşarsınız,tüm ayı kurtarır...

Ramazan ömrümüzün telafisi için verilmiş büyük fırsat,ticaret,ganimet; içine girdiğimiz son on günse, hala ramazanda kendisini toparlayamamış ve orucu aç kalma sınırlarından,manaya yükselememiş bendeniz gibiler için sondan ilk uyarı ve nihayet bu on günün içinde saklı bin aydan daha hayırlı kadir gecesi, ay var günü besler...''gece var ömre yeter'' mesabesinde son fırsat.

Bu disipline alışan,oruç rengine boyanmayı başarabilirse, hani badana iyi olsun diye en az iki kat geçeriz; bu ramazan mevsimi geçince de, devam eden bir güzellik olarak ömrümüzü besler...

''Ramazan-ı şerifin faziletini/kıymetini (size kazandırdıklarını) bilseydiniz,bütün senenin ramazan olmasını isterdiniz.'' mealindeki hadis-i şerifi bile anlayamadık.

Ya bir kişilik oruç tutup, iftar zamanından sahura kadar 3 kişilik yedik. Ya gıybet,öfke gibi kötü ahlaklarımıza oruç disiplini ile hiç değilse mola vermeyi başarıp,güçlenmiş irade ile davranış biçimine dönüştüremedik.

Kur'an ayında, Allah'ın bizleri muhatap seçme lütfuna karşılık, bu Yüce Kitabı, aslından okumayı öğrenip okumayı bile akledemeyenlerimiz yine az değildi.(Bu arada maşallah 2 hatim birden yapan çalışkanları da duyduk.)

Ramazan-ı şerif iklimi, Kâbe harem sınırlarına girmekle mana olarak aynı. Nasıl ki hac zamanı harem sınırları içinde, normalde helal olanlardan bazıları bile haramsa; aynen bunun gibi ramazan-ı şerif aslında bize harem rengini ta uzaklardan alıp getirir.

Hele akşama yakın, maddi enerjimizin azaldığı demlerde, lüzumsuz tek kelime sarf etmeyiz,edemeyiz...Konuşma nimetinin bile, oruç dışında nasıl israflıca heba edildiğini fark ederiz.

Kur'an ayında, oruçlu ağızlarla Kur'an okumanın lezzeti, o atmosferi tarif bile edemeyiz. Arapça bilmesek bile kalbimiz bir şeyler anlar,yaşar.

Akşam üstü telaşlarının ardından, ezanı ilk kez duyar gibi, tek bir komutla ''Haydi size izin verildi,rızam için mahrumdunuz, buyurunuz kullarım'' muştusuyla dualar şükürler, şehirden yükselen çatal-tabak seslerine karışarak göklere yükselir.

İçinde kadir gecesinin özellikle saklanarak, hiç değilse bu mübarek ayın son on gününü/gecesini camide evde itikafla geçiremese de, bir derviş gibi çilehane misali, dile ve gönle hakim olarak, zikir ve fikir ile hem ömür, hem de ramazan-ı şerif içindeki hataları ''gün var ayı besler'' ümidi ile tamamlayabilmeyi, Allah azze ve celle hepimize nasip eylesin. Amin. 

Kendisine bile merhamet etmesi gerekip dua etmeyi unutan yakınlarımıza,komşularımıza,akrabalarımıza,milletimize ve nihayet ümmete dualar edelim. 

Alimce yazıp,cahilce amel eden bu gafile de...

İki kadın !

Sabah evden çıktığınız gibi bulmazsınız.

Saç şekli,makyajı,tuvaleti...kısaca tarzı ile bambaşka bir kadın vardır.

Bunu bildiğiniz için kapıyı anahtarınızla açmazsınız, o açsın, o karşılasın kapıda, içinizi ısıtan gülüşleriyle diye...

Ve her iş dönüşü eliniz hiç boş gitmezsiniz yuvanızı, kalbinizi şenlendiren bu kadına...

Şefkatli bir ses tonu ile hoş geldin deyişinde eriyebilirsiniz.

Hoş buldum, ne çok hoş buldum, ne çok hoş oldum, hep hoşlandım senden artarak...

Dışarıda onsuz geçen saatlerde özlem kat sayınız tavan yapar. Sanki yeryüzünün Ademi ve Havvası sizsinizdir ve 200 yıllık hasret zamanları yaşamaktasınız.

Mesai bitse de bir an önce eve, hayır ev kelimesi ifade edemez, aşka atsam kendimi...

*

Sabaha nasıl uyanacağınız belli değildir. Abus bir çehre mi, huzursuzluk veren duruş mu, yoksa her normal insan gibi sevecen güleç bir yüze mi uyanacağınız kesinlikle sürprizdir !

Sabah başka, akşama başka bir kadın vardır.

Sabah anlaşılmaz, sessiz ve garip...

Geçen saatler içinde akşama yüzüne ve sesine renk gelmiş, hoş bir kadın. (Ama geç kaldın, güne uyandığımda neredeydin diye hayıflanma ve keder sebebi. )

Ne zaman neyin problem olacağını, hangi kıvılcımın hangi yangına sebep olabileceğini kestiremeyeceğiniz bir kadın.

Mesai bitmese de, hemen eve gitmesem tasası ile acı acı tebessüm ettiren, bir türlü mutlu edilemeyen kadına götürülen çiçeklerin, daha yolda solduğu, adına yuva denilen keder kapısını her defasında mutlaka anahtarınızla açarsınız ki, zahmet vermiş olmayasınız!

Nasıl bir atmosferle karşılaşacağınızın merakı ile selamlarsınız haşmetli pişmanlığı...

Naat/ Arif Nihat Asya

Seccaden kumlardı... 
.................................... 
Devirlerden, diyarlardan 
Gelip göklerde buluşan 
Ezanların vardı! 

Mescit mü'min, minber mü'min... 
Taşardı kubbelerden Tekbir, 
Dolardı kubbelere "Amin!" 

Ve mübarek geceler, dualarımız, 
Geri gelmeyen dualardı... 
Geceler ki pırıl pırıl, 
Kandillerin yanardı! 

Kapına gelenler, ya Muhammed, (sav)
Uzaktan, yakından- 
Mü'min döndüler kapından! 

Besmele, ekmeğimizin bereketiydi; 
İki dünyada aziz ümmet, 
Muhammed ümmetiydi. (sav)

Konsun -yine- pervazlara 
Güvercinler; 
"hu hu" lara karışsın 
Aminler... 
Mübarek akşamdır; 
Gelin ey Fatiha'lar, Yasin'ler! 

Şimdi seni ananlar, 
Anıyor ağlar gibi... 
Ey yetimler yetimi, 
Ey garipler garibi; 
Düşkünlerin kanadıydın, 
Yoksulların sahibi... 
Nerde kaldın ey Resul, 
Nerde kaldın ey Nebi? 

Günler, ne günlerdi, ya Muhammed; (sav)
Çağlar ne çağlardı; 
Daha dünyaya gelmeden 
Müminlerin vardı... 
Ve birgün, ki gaflet 
Çöller kadardı, 
Halime'nin kucağında 
Abdullah'ın yetimi, 
Amine'nin emaneti ağlardı! 

Hatice'nin koncası, 
Aişe'nin gülüydün. 
Ümmetinin gözbebeği, 
Göklerin resulüydün... 
Elçi geldin, elçiler gönderdin... 
Ruhunu Allah'a, 
Elini ümmetine verdin. 
Beşiğin, yurdun, yuvan 
Mekke'de bunalırsan 
Medine'ye göçerdin. 

Biz dünyadan nereye 
Göçelim ya Muhammed? 
Yeryüzünde riya, inkar, hıyanet 
Altın devrini yaşıyor... 
Diller, sayfalar, satırlar 
(Ebu Leheb öldü) diyorlar: 
Ebu Leheb ölmedi, ya Muhammed; (sav)
Ebu Cehil, kıtalar dolaşıyor! 

Neler duydu şu dünyada 
Mevlid'ine hayran kulaklarımız: 
Ne adlar ezberledi, ey Nebi, 
Adına alışkın dudaklarımız! 
Artık, yolunu bilmiyor; 
Artık, yolunu unuttu 
Ayaklarımız! 
Kabe'ne siyahlar 
Yakışmamıştır, ya Muhammed,(sav) 
Bugünkü kadar! 

Haset, gururla savaşta; 
Gurur, Kafdağı'nda derebeyi... 
Onu da yaralarlar kanadından, 
Gelse bir şefkat meleği... 
İyiliğin türbesine 
Türbedar oldu iyi! 

Vicdanlar sakat 
Çıkmadan yarına. 
İyilikler getir, güzellikler getir 
Adem oğullarına! 

Şu gördüğün duvarlar ki 
Kimi Taif'tir, kimi Hayber'dir... 
Fethedemedik, ya Muhammed, (sav)
Senelerdir! 

Ne doğruluk, ne doğru; 
Ne iyilik, ne iyi... 
Bahçende en güzel dal, 
Unuttu yemiş vermeyi... 
Günahın kursağında 
Haramların peteği! 

Bayram yaptı yabanlar: 
Semave'yi boşaltıp 
Save'yi dolduranlar... 
Atını hendeklerden -bir atlayışta- 
Aşırdı aşıranlar... 
Ağlasın Yesrib, 
Ağlasın Selman'lar! 

Gözleri perdeliyen toprak, 
Yüzlere serptiğin topraktı... 
Yere dökülmeyecekti, ey Nebi 
Yabanların gözünde kalacaktı! 

Konsun -yine- pervazlara 
Güvercinler; 
"hu hu"lara karışsın 
Aminler... 
Mübarek akşamdır; 
Gelin ey Fatiha'lar, Yasin'ler! 

Ne oldu, ey bulut, 
Gölgelediğin başlar? 
Hatırında mı, ey yol, 
Bir aziz yolcuyla 
Aşarak dağlar taşlar, 
Kafile kafile, kervan kervan 
Şimale giden yoldaşlar? 

Uçsuz bucaksız çöllerde, 
Yine, izler gelenlerin, 
Yollar gideceklerindir. 

Şu Tekbir getiren mağara, 
Örümceklerin değil; 
Peygamberlerindir, meleklerindir... 
Örümcek ne havada, 
Ne suda, ne yerdeydi... 
Hakkı göremiyen 
Gözlerdeydi! 

Şu kutu, cinlerin mi; 
Perilerin yurdu mu? 
Şu yuva-ki bilinmez, 
Kuşları hüdhüd müdür, güvercin mi, kumru mu?- 
Kuşlarını, bir sabah, 
Medine'ye uçurdu mu? 

Ey Abva'da yatan ölü 
Bahçende açtı dünyanın 
En güzel gülü; 
Hatıran, uyusun çöllerin 
Ilık kumlarıyla örtülü! 

Dinleyene hala, 
Çöller ses verir: 
"Yaleyl!" susar, 
Uğultular gelir. 
Mersiye okur Uhud, 
Kaside söyler Bedir. 
Sen de, bir hac günü, 
Başta Muhammed, yanında Ebubekir; 
Gidenlerin yüzbin olup dönüşünü 
Destan yap, ey şehir! 

Ebubekir'de nur, Osman'da nurlar... 
Kureyş uluları karşılarında 
Meydan okuyan bir Ömer bulurlar; 
Ali'nin önünde kapılar açılır, 
Ali'nin önünde eğilir surlar. 
Bedir'de, Uhud'da, Hayber'de 
Hak'kın yiğitleri, şehid olurlar... 
Bir mutlu günde, ki ölüm tatlıydı; 
Yerde kalmazdı ruh... kanadlıydı. 

Konsun -yine- pervazlara 
Güvercinler; 
"hu hu"lara karışsın 
Aminler... 
Mübarek akşamdır; 
Gelin ey Fatiha'lar, Yasin'ler! 

Vicdanlar, sakat çıkmadan, 
Ya Muhammed, yarına; (sav)
İyiliklerle gel, güzelliklerle gel 
Adem oğullarına! 

Yüreklerden taşsın 
Yine imanlar! 
Itri, bestelesin Tekbir'ini; 
Evliya, okusun Kur'an'lar! 
Ve Kur'an'ı göznuruyla çoğaltsın 
Kayışzade Osmanlar! 

Na'tini Gaalip yazsın,Mevlid'ini Süleyman'lar! 
Sütunları, kemerleri, kubbeleriyle 
Geri gelsin Sinan'lar! 
Çarpılsın, hakikat niyetine 
Cenaze namazı kıldıranlar! 

Gel, ey Muhammed, bahardır... 
Dudaklar ardında saklı 
Aminlerimiz vardır!.. 
Hacdan döner gibi gel; 
Mi'raç'tan iner gibi gel; 
Bekliyoruz yıllardır! 

Bulutlar kanad, rüzgar kanad; 
Hızır kanad, Cibril kanad; 
Nisan kanad, bahar kanad; 
Ayetlerini ezber bilen 
Yapraklar kanad... 
Açılsın göklerin kapıları, 
Açılsın perdeler, kat kat! 
Çöllere dökülsün yıldızlar; 
Dizilsin yollarına 
Yetimler, günahsızlar! 
Çöl gecelerinden, yanık 
Türküler yapan kızlar 
Sancağını saçlarıyla dokusun; 
Bilal-i Habeşi sustuysa 
Ezanlarını Davud okusun! 

Konsun -yine- pervazlara 
Güvercinler; 
"hu hu"lara karışsın 
Aminler... 
Mübarek akşamdır; 
Gelin ey Fatiha'lar, Yasin'ler!

Arif Nihat Asya

Oruç kelebeği

Oruç o kadar naif, o kadar nazlı, o kadar alıngan bir misafir ki; yalnız haramlardan el etek çekmeniz ona yeterli gelmez; şüpheli ne varsa uzaklaşmanızı ister. Hatta bazı mübah olanlardan dahi...

Bir nazlı kelebektir burnunuzun üstünde, ani hareketle uçup gitmemesi için son derece dikkat ve gayret gerekir.

Mutlaka her insanın başına gelmiştir.Birisiyle tartışıp sesinizi yükseltseniz; sinirlenip gıybet etseniz, sakinleştiğinizde o kelebeğin uçtuğunu fark edersiniz.

Ya da ramazan günü yabancı bir film izlediğinizde; akşama kadar müzik dinlediğinizde,şehvete müteallik bir şeye duçar olduğunuzda...oruç iklimi o gün için sizden uzaklaşıverir.

Önceki gün tuttuğunuz oruca hiç benzemez böylesi incittiğiniz oruç. (Ah ne çok başımıza geliyor.)

Bu defa, geçen seneki gibi olmayacak, çok daha titiz olacağım, o kelebeği, kelebek ömrü kadarki misafirliğinde çok iyi ağırlayacağım demek ve kararlı bir ruh disiplini ile bunu gerçekleştirdiniz, gerçekleştirdiniz; yok oruç kelebeği dargın,kırgın uçup gider.

Seneye mi, bilsek ereceğimizi...

Bir yudum teselli işte...

Nefes aldığım sürece sayısız keşkelerim, ah edişlerim, zaaflarım, hatalarım oldu ve olmaya da devam ediyor.

Bana sen çok iyi birisin denildiğinde; hayır iyi olmak, iyilerden olmak o kadar ucuz değil, ben sadece iyi olmaya çabalayan biriyim demeye çalışıyorum.

Başarıp başaramadığım ölürken belli olacak !

Ama şunu rahatlıkla söyleyebilirim: iyi niyetli olduğum kesin...(Hatta annesinin aptal ilaveli safı.)

Kimse için kötülük, fesatlık düşünmem. Zengini, iyi hasletleri olanları kıskanmam; iyi ahlaklı ve ilim sahibi olanlara imrenirim.

Pişmanlıklarımdan birisi de, şu İnternet denen illet çıktıktan sonra, bu sahada görünür olmaklığımdır.

Keşke yazma hevesim olmasaydı, keşke sanalda az da olsa tanınan, takip edilen ve az-çok sevenleri olan biri olmasaydım. (Tanınan derken ünlü havası algılamayın, kendi çapımda yani. Kibir olmasın sonra.)

Ne diyordum, samimi itirafım olarak evet bazı dostların gönlünde yer edinmeseydim, adeta hırsız gibi, işgalci gibi..! (Oysa kimseye verecek bir şeyim olmadı, olamazdı da.)

Bu arada bir çok blogger arkadaşlar bu işi bıraktılar. Bendeniz gibi emektarların sayısı epey azaldı.
Ben nasipse ölene dek yazarım zannımca.

Bir yudum teselli işte...

yazılamayan...