Harf devriminin, medeniyetimize verdiği zararlar hakkında çok şeyler yazıldı söylendi.
Söz gelimi, dedelerimizin mezar taşını, eserlerini okuyamaz hale geldik, yabancılaştık denildi...Japonlar, Ruslar alfabelerini terk etmeden muasır medeniyet yolunda (!) ilk sıralarda yer aldı denildi.Bir millet, bir anda okuma yazma bilmez hale getirildi denildi vs...hepsi de doğru.
Geçen gün bir tanıdığımla, namazda Allah-u Ekber (tekbir) konusu geçti.
O da, aynen şu an okuduğunuz gibi Allah-u Ekber dediğini ifade etti. Oysa bu latince yazım şeklidir,namaz dışında Allah şeklinde söyleyip yazmakta bir sakınca yoksa da, İslam alfabesinde (Arapça demiyorum, zira Arapça ile İslamca arasında fezalar kadar fark vardır.) Namazda Ellahu Ekber diye söylenir ve ''ber'' kısmında ''e'' belirsizce yer alır dedim.(E) ile (A) arasında bir tekbir...
Ve namazı Ellahu Ekber şeklinde kılmak şarttır, buna riayet etmeden kılanlar için fetva; yeni Müslüman olmuş yabancılara gösterilmiş müsamahadır ki, bu da tez elden öğrenme şartına bağlı kılınmıştır. Aksi taktirde Allah-u Ekber diyerek ısrarla namaz kılmak, önemsememek, hoş bir davranış olmayıp,bazı alimlere göre de sorunludur. Kaldı ki, bu telaffuzu zor bir şey de değildir, az bir gayret ve çalışma ile başarılabilir. Bunun dışında dilinde doğuştan peltelik vs olanlar da mazurdurlar.
Tağutların hakim olduğu Dar-ı Harb'de bilmemek mazeret midir, değil midir konusu da bahs-i diğer... Bu pencereden de bakınca, bilmeden Allah-u Ekber diyerek namaz kılmak makbul değildir,-lütfen dikkat ediniz- namaz kabul olmaz gibi haddimi aşan bir cümlem zaten yok.
''Bir şeyin tamamını elde edemeyen elde edilecek kısmından vazgeçmez.''
Yani bu telaffuzda zorluk yaşayan, bu durumu asla namaz kılmamaya mazeret sayamaz! Örneğin Sevgili Peygamberimizin (sav) müezzinlerinden Hz.Bilal (ra) peltek bir zat idi ve ezan-ı şerifi okurken ''Eşhedü'' yerine ''Eshedü'' dediği halde, Sevgili Peygamberimiz (sav) onu takbih etmemiş ve müezzinliklten azad edilmemiştir. Çünkü peltek oluş,kişinin elinde olan bir şey değil.
Gönüllerdeki iyi niyete, samimi öğrenip uygulama çabası da eklendiğinde,hele aşk/ihlas makamında elbette telaffuz meselesi Allah'ın takdirindedir. İşbu yazının amacı,meselenin ehemmiyetini idrakle, ciddiyetle üzerine eğilmeyenlere, fıkhi hükmüne dikkat çekmektir.
İnsan, istediği zaman yabancı lisan öğrenip telaffuzunu da gayet güzel yapabiliyor. Saatlerce İnternet ya da TV karşısında harcadığımız zamanın azını,devamlı olarak dinimizi öğrenmeye ayırmış olsak, bu yazıdan sebep ümitsizliğe/atalete düşmeyiz. Örneğin öyle siteler var ki, size Kur'an öğretiyor,sure ezberletiyor görsel ve sesli olarak. TV kanallarında bile buna rastlamak mümkünken kolaycı bir tembellikle, madem Ellah şeklinde telaffuz edemiyorum, o zaman kılmam demek daha büyük cinayet ve vebaldir. ''Bir şeyin tamamını elde edemeyen elde edilecek kısmından vazgeçmez.'' prensibini boşuna nakletmedim. Dünyayı kazanmak için gösterdiğimiz gayret ve çabayı, dinimiz hak etmiyor mu ? Bahsettiğim videolardan aşağıya ekleyerek yazımı güncellemiş oluyorum. (10.01.17)
Gençliğini dini vecibelerden uzak geçirdikten sonra, yaşlılık döneminde iki sure ile namaza başlayanlara ve dili dönmeyenlere sözümüz yok. Bu makale,birilerini yargılamak için de yazılmadı. Uyarmak için yazıldı,dileyen uyar ve dilindeki telaffuz hatasını törpüler.
Şu blog yazarının nice kusurları,günahları olması;hoca olmamasının yanında böylesi önemli bir konuya işaret etmesini yine de engellemez. Umulur ki,birilerinin hatalı telaffuzunu düzeltmesine sebep olurum.
Zor zamanda,ahir zamanda yaşıyoruz. İslami bilinç ve bilgimiz dumura uğratıldı.Kendi öz değerlerimize yabancılaştırıldık, hatta düşman edildik. İçimizden öyle adı Can, Mehmet,Mustafa'lar... çıktı ki, İslami değerlerimize, Hans'lardan beter düşman kesildiler.
Dip Not :
Latin hurufuyla ‘Allah’ olarak yazmaya alıştığımız Lafza-i Celal’in ilmi doğru okunuşu ‘Elláh’ şeklinde olmalı. Malumunuz, baştaki harf ‘elif’ olduğu için ‘e’ sesiyle okunur. Arapçada ‘A’ sesinin çıkması için o harfin ‘uzatılmış’ olması gerekir ki, ‘Elif’ harfi uzadığı zaman da soru eki ‘mı-mi?’ anlamı taşır.
İşte ilk heceyi geniş ve uzun ‘Âllah-Allah’ dediğimiz zaman farkında olmadan soru eki ‘mı’ ilave edip ‘Ellàh mı?’ demiş oluruz! Hele ‘Âllahü Ekber’ dersek bilmeden ‘Allah en büyük müdür?’ anlamı çıkar.
Doğrusu okurken ‘Elláh’, ‘Elláhu Ekber’ sesinin çıkmasıdır. (‘L’ sesi de Türkçe dil bilgisi kuralının tersine, burada kalın okunmak durumundadır.) Ayrıca ‘Ekber’in, ‘ber’ hecesinin de uzatılmaması lazım ki yine günaha girilmesin. Çünkü ‘ekbêr’ ya da ‘ekbâr’, ‘kebere’ kökünden türeme bir çalgı aleti ve bir başka kötü anlama geliyor! Türkçede ‘kâr’ yerine ‘kar’, ‘yar’ yerine ‘yâr’ yazamayacağımız gibi böyle de yazmak ve okumak yanlış oluyor. (İktibas)
