içimde yokluğunun şiirlerini taşıyorum,
hayır..
taşıyamıyorum..!
bazen içlerinden birisini,
kendime okuyayım diyorum,
hani yalancı bahara erken açan goncalar vardır
bilir misin..?
onların sancısıyla her gece uyandığımda,
o,içimdeki yokluğunun şiiirlerinden
birini mırıldanırken açıyorum
gözlerimi gecelere...
ben bu şiirleri kimselere okumadım yâr,
kendime okuyayım diyorum
gündüz niyetine,
gecemin umutsuz karanlıkları
daha da koyulaşıyor...
gece, daha bir gece,
daha bir geçce
ah bir geçse diyorum...
oysa, ömür geçen sadece,
ne sensizlik geçiyor,
ne sana dokunamayan içim...
taşıyamıyorum anlıyor musun...?
içimde biriktirdiğim bu şiirleri taşıyamıyorum,
sahibine vereyim diyorum,
sonra,
hıçkırıklı bir suskunluğa bürünüyorum,
müebbet yemiş bir gönül mahkumu gibi...
içimde biriktirdiğim şiirler boyu...
