Sevgisiz Kalbim!
Uzun zaman oldu sana yazmayalı,
Ne haldesin sormayalı.
Sevgisiz derken, sen her an sevgi, şefkat dolusun. Sevgisiz kaldın anlamında...
Aksi gibi bir de dokunsalsın.
Annemin elleri nasıl yumuşacık, hamur gibi değil mi, hele avuç içlerinden öpmek...
Sevgili Kalbim,
Dinlene dinlendire yordum seni...Yorup yorulup üzdüm seni...
Sen, sevmek-sevilmek istedikçe,
Büyümeye direndikçe,
Nefes nefese özledikçe,
Yaşlı bir ihtiyara döndürdüm seni...
Kalbim,
Artık ne kaybetmekten korkarsın,
Ne de yalnızlığın Everestin'e tırmanmaktan.
Bak bak, çekinme!
Nihayet...
Yenilip durduk zamanın çarkında...
Kalabalıklar med cezir gibi çekildiler
Kumlar üzerinde yalnızca kendi ayak izimiz...
Sorulara cevap yalnız kendi sesimiz...
