Klasik deyişi başlık yaptım, aslında kötü bir şey yok.
İlk haberden başlayayım; (okur duygu ve düşüncesine çok önem vermeme rağmen) mail adresimi (hayaller4321@hotmail.com) bugün itibariyle sildim. Okur mektubu almayacağım...(Umarım bu kararımın arkasında dururum!)İyi haber; demiştim ya ''yine de son sözü zaman söyleyecek''diye...
4 ay olmuş...
Evet zaman dedi ki, ''zaman zaman bir şeyler karala sen içini dök; (veda ettin diye seni sinkaflı protesto eden bile olmuştu) iç dökümünle dostlara da mutluluk ol!''
Sosyal medya yok, sosyalleşebileceğim arkadaş ortamım yok!
Bu ne amansız bir izolasyon/inziva! Bu ne amansız bir ceza mı demeli, yoksa o kuşun yaşadığı dağın zirvesi mi? (Zümrüdü anka, Kaf dağı.)
Annem ve ben...
Eskiden tiyatrolar olurdu, iki kişi oynardı, aynı dekor ve sahnede...
Biz de ana-oğul öyleyiz.
O her geçen gün gücünü kaybediyor, ben de ona refakat ve şahitlik ediyorum. Bir insanın göçüşüne...Sevdiğim, çok sevdiğim bir insanın...
Ve çevremde kim varsa, kimi varsa hastalıklarla cedelleşiyor, hayatın tadı tuzu kalmadı.
Hayat eski hayat değil. Zaten
''Hayat, ahiret hayatıdır.''
Az önce A'raf suresinden bir ayete denk geldim. Okudum ve öylece kalakaldım. Onunla noktalamak isterim:
“Orada (dünyada) yaşayacak, orada ölecek ve kıyâmet günü yeniden oradan diriltilip çıkarılacaksınız.” [A'raf;25]
