Zorlasa da hayat insanı, insandan yana,
Geldik bir kere, kaçamıyoruz...
Özlediklerimiz, özümüzde, özümüzden içeri.
Belki de aşkımız yalnızca koca bir ütopya !
Sevdik bir kere, kaçamıyoruz...
Kelebek kanadı kadar narin,
Örümcek ağı gibi bir yürekle,
Birazda çocuksu bir küsmüşlükle,
Bakarken şu fani aleme,
Geldik bir kere, kaçamıyoruz...
Günler günlere eklenirken,
Yormakta hoyrat eller, gönüllerimizi,
Sevgi kuşumuza bir yuva kuralım derken,
Göklerimize gölgesi düşüverir atmacanın..!
Kader bizi böyle eyledi,
Geldik bir kere, kaçamıyoruz...
