21 Aralık 2024 Cumartesi

Teşekkür



Buraya kadar demiyorum, çünkü ne vakit veda etsem, o veda beni mahcup etti. Malum, gitmeyi pek beceremiyorum. 

En azından kalan yaşamıma eskisi gibi blog yani yazmak odaklı devam etmeyi düşünmüyorum. Bazen, eserse bir kırıntı burada saklarım.

Yıllardır, sadıkane yazı yolculuğuma eşlik ettiniz. Ne kadar teşekkür etsem azdır. İyilikler sizlerle olsun. 





13 Aralık 2024 Cuma

Bu aşk


Ne yaşattı, ne öldürdü
Ne git dedi ne de kalabildik...
Sınavdı sanki desem, hicrandı.
Dedim ya; ne umdurdu, ne buldurdu,
Adım sonu sanki uçurumdu!..
Kim ne bildi, kim ne duydu!
O bizim umudumuz, umduğumuzdu.
Sonra hiç olmamışcasına kayboldu.
Şimdi sessizlik ülkesinde,
Saltanat, uğultuyla esen rüzgârların...
Dedim ya bize söz de bırakmadı.
Yaşama uzak, ölmeye yakındı!..
Bir şiirden fazlasıydı.
Bir seni, bir beni ağlattı.
Bir kerecik kavuşturmadı.
Yaşama uzak, ölmeye yatkındı...
Rüya kadar yakın, hakikat kadar uzaktı...
Hakikat kadar uzaktı, acımadı!