Pansuman!

Bütün ülkeler teyakkuz halindeydi! 

Kafasız liderler, birbirine horozlanıyordu! 

Rusya yok yere Ukrayna'ya dalmıştı! 4 senedir birbirlerini didikliyorlar olan evlerini düzenlerini kaybeden insanlara oluyordu 

İTra*ilin soykırımını zaten sağır sultan bile sonunda duydu ve bildi ve tiksindi! 

Çin ile Japon savaş naraları atıyorlardı. 

Yunanı da İtra*il bize karşı gaza getirmekteydi. 

Gezegen, sanki zombilerin, wampirlerin görünmez istilasında, insan cinsi bozulmuş, her yerde şiddet çeşidi ve olmaz sebepten cana kıymalar yaşanıyordu!.. 

Merhametli, vicdanlı, iyi niyetli insanlar da evlerine çekiliyorlar, el açıp dua ediyorlardı... 

Kısacası her geçen günü arar olmuştuk.

- Sen gel, bu hengâmede hasretten yana şiir yaz, şarkı söyle... 

- Acının pansumanı... 

Ürkek bakışları var!

Ara sıra gündüz de sokakta rastlıyorum ona ürkek bakışları var sanki daha önce birilerinden zarar görmüş gibi ama neyse ki vücudunda yara bere yok... 

Simsiyah... 

Akşamları, (satılan tadilattaki) şimdilik boş olan  komşunun evinin merdiven girişine kıvrılıp yatıyor. 

Çok üşüyor mu acaba diye geceleri pencereden baktıkça onun için üzülüyorum. 

Beni o onu ben yaratabilirdi diye İç geçiriyorum. 

Köpeklerden korkan bir adamım onu sahiplenmeyi isterdim bahçemiz de müsait... 

Bizim sokak kedi dostu bir sokak olduğu için mutlaka o da bunun farkında, gelip güvenle oraya kıvrılıp sabaha kadar uyuyor. 

Üşüyor mu acaba? Gerçi Allah onları sokaklara göre yaratmış mesela kazlar ördekler buz gibi suda hiç üşümüyorlar vücutlarında özel salgıları var. Böyle düşünüp biraz kendimi rahatlatıyorum. 

Yine de oraya gelip garip garip kıvrılması yok mu...