Kalbin pır pır etmeli çocuklar gibi...
Kolların kanata dönüşmeli adeta uçacakmışsın gibi...
Nefesinin kontrolü senden gitmeli,
Her bir zerrene bahar goncaları sökün etmeli...
Hayatın tozu gidip, pembesi dörtbir yanını sarmalı,
Saçmalıklar, sakarlıklar, şapşallıklar senden sorulmalı...
Tarifsizlik, mucize gibi damarlarında deveran etmeli. .
Onu düşünmeden nefes almamalı,
Olur olmaz zamanlarda onun için ağlamalısın.
Onun hayaline sarılmadan uyuyamamalısın...
Onu sayıklamalı,
Ona uyanmalısın...
(Sanki yakında yazamayacakmış gibi bir hisse kapıldım gece vakti!)
Murat Mesut şarkıları da artık hız kesse iyi olacak. Çok fazla övgü mektuplarını malum buraya almıyorum. Çok teşekkür ediyorum.
Bana bir meşgale oldu, hem sesli şiirlerim altta kaldılar ki zaten şiirler kaç yıldır size kapalılar...
*
Benim için iyi oyalanma oldu diye düşünüyordum ama fark ettim ki son zamanlarda en çok kendi şarkılarımı dinler oldum. Kendi şarkılarım beni daha çok üzüyor.
Ciddi yıpratıyor bunu gece rahatsızlanınca daha iyi idrak ettim.
Malum, müzik benim için eğlence aracı değil, hüznüme teşne bir ortak...
*
Melankolik hassasiyet diye bir şey var. Nazenin insanların bir özelliği. Dünyadan usulca geçenlerin hallerinden bir hal.
Bu hal kişinin dünyayı daha derin, daha incelikli ve çoğu zaman hüzünlü bir duygusal tonla algılamasıdır.
Geçiciliği, kaybı ve güzelliği aynı anda hissedebilme yetisi. Küçük ayrıntılarda bile hüzün ve sevincin harmanlanması.
En sevinçli anlarda hüznün yedekte beklemesi.
Nostaljiye, özleme ve duygusal derinliğe doğal bir yatkınlık. Başkalarının acılarına karşı yüksek empati.
Bu hassasiyete sahip insanlar, duyguları “fazla” yaşadıkları için değil, daha katmanlı yaşadıkları için melankolik olarak tanımlanır.
Bu bir zayıflık değil, hayır. İnsanı derinleştiren, hayata ve başkalarına daha güçlü bağlarla bağlayan bir özellik.
'İnsandan insana şükür ki fark var...'
Kemal Sayar
Gönderen okuruma teşekkür ediyorum.
