nasıl da ziyan oluyor,
içimdeki şefkat ırmağı,
dökülecek bir yasemin havzası olmayınca...
akıp gidiyor çağlayanlarım,
akıp giden yalnız yıllarım gibi.
ne görebiliyor,
ne dokunabiliyor,
ne de nefesini hissedebiliyorum.
oysa seninle hafiflemişti,
acılarım...
çocuk mevsimime dönmüştü,
şu küskün yüreğim...
umutsuz bir tesellim olmuştun,
sen benim çocuk yanım,
muzip şakalarım,
şefkat göğsüm,
damarımda akan deli-dolu kanım !
hayalimde kadınım,
nazlı sevdiğim...
bu sessizlik diriler mezarlığı..!
bu sensizlik, aşk için yanan ruhum...
bu sensizlik, bükük masum dudağım,
çökük omuzlarım,
kırık hayallerimin son durağı...
biliyorum,
sen bir hayalsin
ve
bu hayalin,
gerçekliği yok sevgilim...
