En büyük lezzetler bile ''ân''da..
O ''an'' geçince geriye bir süre canlı taze hayaller kalır; sonrası..
Sonrası yok..Kum saati ile akıp gider, adına mazi dediğimiz yere..
Bu söylediklerim özellikle günâhlar için çok daha geçerli...
Sonrası pişmanlıklar ve belki gözyaşı...
Güzel anılarda ise tekrar yaşama hasreti içinde hüzünleniyorsunuz..
Sonuç olarak hani Kur'an'da (mealen) geçtiği gibi, mahşerde insanlar tartışacaklarmış ya:
''Dünya da bir gün kaldık, hayır bir saat idi'' diye..
Hangi yaşta olursak olalım nasıl ki, ölüm hep ''zamansız ve erken'' olacaksa.!
Neyi yaşarsak yaşayalım, iyi-kötü, onlar da geçmeye; hayal/hatıra olmaya mahkûm..
Zamanın sırrı da, kader gibi, ruh gibi çözülemeyecekler arasında...
Bize düşense ''ânı'' doğru,iyi ve güzel yaşamak...
