Adam yeni bir güne isteksizce uyandı.
Dışarıda lapa lapa kar yağıyordu,nedense içi bu manzaraya da sevinmedi.
İş olsun diye kahvaltısını hazırladı.
Yalnız kahvaltılar daha da lezzetsiz oluyordu.
Kahvaltısı bitince eline akşamdan okuduğu romanı aldı ve kaldığı yerden okumaya başladı :
''Sen ki; aynı zamanda o yaralara merhem olan...
Sevdasına bir ömür değil bin ömür adadığım... ''
Küfür etmedi,zaten kastı yazar da değildi, etse bile...
''Siz kadınlar'' dedi, ''kör düğüm bilmecesi gibi bir şeysiniz.Elde edinceye kadar ne gerekirse yaparsınız.''
''Sevdasına bin ömür...''
Sevsinler..!
Hepiniz aynısınız be..!
