Yorgunsun İstanbul,
Ben gibi,biz gibi..
Geçenlerde sabah ezanı vakti,
Üsküdar'ındaydım...
Her yer bomboş,
Bir kaç taksi,bir kaç insan...
Nefes alıyordun,
Nefes alıyorsun geceleri.
Günün kâbus gibi yorgunluğundan,
Bir kaç saat arınmış olarak,
Sanki dertleşecek birini arar gibi...
Kızkulesi mi,Galata mı..?
Yoksa destansı Topkapı sarayı mı ?
Martıların bile yorgun,
Deniz onlar için eskisi gibi değil,
Hayat hiç birimiz için aynı değil !
Deniz onlar için eskisi gibi değil,
Hayat hiç birimiz için aynı değil !
Zorlanıyorsun artık,
Bunca insanın kahrını çekmeye...
Milyonlarca dert dinlemeye.
Başında uğultulu bir ağrı.
Mazi ise artık çok gerilerde.
Başında uğultulu bir ağrı.
Mazi ise artık çok gerilerde.
Yorgunsun İstanbul,
Ben gibi,biz gibi...
