Gülüşlerine dizilirdi en naif melodiler.
Hani şairin ''çocuksun sen'' dediği o çocuk sendin.
Ah nasıl da muzip gülerdin.
Mızıkmalarına bile alışmıştım.
Yüzünün göklerinde kanat çırpardım...
Hiç konuşmasak,
Öylece dalsam gözlerine,
Zaman nasıl akıp geçmiş saçlarından, anlamazdım...
Sen, giderken bile asildin.
Ne incittin, ne de incindiğini belli ettin...
