Dil aciz, kalem kırık,kelimeler darmadağınık...
''Adı güzel, kendi güzel Muhammed (sav)'' derken Yunus Emre; kendisi güzelleşiyordu da, hep biçareydi, yetinememekten, kanamamak ve anlatamamaktan...
''Anam babam sana feda olsun!'' diyerek, O'nun (sav) sevdası ile eriyenler,
''O (sav) nasıldı, bize anlatır mısınız? '' diyenler karşısında dilleri lâl, akılları nur, gözleri hasret kuyusu kıvranıyorlardı...
Ah Efendim;
Kusurumuza bakma !
Batı klasiklerini hatmettiğimiz zaman (!), Senin eşsiz,örnek yaşamını da okuyup anlayacak ve anlatacağız...
Bizi affet...!
Bereketli olsun günlerin efendisi cum'amız...
