Kendi ellerinle kazmışsın bu hüzün kuyusunu!
Şimdi yakınmaya mı meyillisin?
Gül istedikçe dikenler mi kanattı kalbini?
Belki de ilk düğmeyi sen yanlış ilikledin!
Kimbilir, belki de iki sıfır yenik çıkmıştın sahneye..!
Zamanla alıştın, sevdin zaten bu kuyuda yaşamayı...
Anlıyorum, gökyüzünü görmek, direncini zayıflatan. .!
