Sen hiç vazgeçmedin...
O güzel kalbin yara bere içinde,
Umudu arayan gözlerin
Seferden yenik dönen akıncı misali yine ıslak...
Demiştim sana;
Şiir dilerken,
Şiir olursun visal olamazsın...
Bir rüyadan uyanırsın
Kâbus sayarlar diye...
Kaç kez hâyâl kırıklığın oldum,
Sen hiç vazgeçmedin...
Bazen hırçınlaştın!
Çokça kırıldın,
Hiç kırmadın...
Bir çocuğun masum avazını
Sessizce içinde yaşadın
Sonra yine geldin, yine, yine...
Usanmadın...
Sen de yalnızdın,
Saçların rüzgârda özgürdü de
İki avuç arasında mahpus olsun,
Okşansın yanağın gibi isterdin...
Yollar, şehirler, kitaplar, arkadaşlar...
Gece olunca içindeki geceyi nasıl doldursundu...
Kaç kez hâyâl kırıklığın oldum,
Sen hiç vazgeçmedin...
Sen sevmelerin kadını,
Sen aşkın meftunu,
Bu da senin alın yazındı...
