Söndürdüğüm mumun geride bıraktığı o koku gibi,
Hasretler hüzünlerle dans eder,
Zaman zaman,
Bu serseri yüreğimde...
Keşkeler, boşvermişliklerin sarmalında, içime çöreklenince,
Umut, ufuktan bana el sallayan bir uçurtma misalidir,
Kıvrak melodilerin, her defasında hüzzama bürünmüşlüğünde...
Gölgeler gezinir duvarlarımda,
Yabancılık çekişim belki de bundandır;
Bu, adına dünya denilen aleme.
Belki de baştan başa çelişkiyim ben kendime
Ve bir baş ağrısı çevreme...
Olurum işte ara-sıra böyle !
Depresyonum azdı der, sarılır, saklanırım yorganımın içine..!
Yetim bir çocuk slüeti vardır artık duvarlarda,
Ölüme bir iç çekiş,
Hayata dudak büküşle yarışır böyle zamanlarda...
Hüzün olmasa, şiir yazılamazki...
Mutlu adamdan şair olmaz, unutma..!
Şiir yazayım diye bir miktar hüzün aldım, çalan fondan...
Hepsi bu,
Aldırma..!
