Ateşlerde boğulduk, sularda yandık.
Yazlarda üşüdük, zemheride kavrulduk.
Geceleri uykularımız dinlencemiz değildi.
Gündüzlerimizse gecelerimiz gibiydi...
Çok sevmiştik,
Seninle biz...
Dolunayın med-cezirleri bile,
Bizden istikrarlı idi.
Ne sevdiğimiz belliydi,
Ne de -haşa- sevmiyoruz diyebildik.
Ruhlarımızda doruklara çıkarken,
Bedenlerimiz için ayrıca kıvranıyorduk...
Biçare çırpınışların girdabında,
Hasretin gazap kamçısında ağlaşıyorduk.
Çok sevmiştik,
Seninle biz...
Böyle böyle hasrete yazılmış
Bahtsız bir hikâyenin ecelini beklesek de,
Öleceğimize de inanmıyorduk çünkü
Çok sevmiştik,
Seninle biz...
https://www.youtube.com/watch?v=r62XYEIubBY
