Belki de çoktan gitmiş, önceden yitmiştik biz..!
Şimdi çalan her şarkıyı bizden önce sahiplense de gönlümüz,
Daha yakılacak çok şiirlerimiz vardı bizim...
Gecelerin huzurunu bozup, ıslak bir sayfada biriktirmek, en mahir olduğumuz şeylerdendi..!
Delice, mantık kurallarını alt üst ederken biz,
Fizik-i sosyolojiye ayrıca yenilmenin kutsanmış onurunu taşıyorduk!
Belki de ilk başta yeniktik, bilmek istemedikçe dibe vura vura kramp girmiş bir aşkın esiriydik biz...
En güzel ayrılık şarkılarına, en sinsi ve acımasız güftelerdik...
Yenile yenile büyüttüğümüz hasretin, iflah olmaz müflisleriydik seninle biz ikimiz...
Başından iki kere selası okunmuş, namazı kılınmış bir aşkın, öteye doğmayı bekleyen doğum sancılarıydık seninle biz...
Belki de böyle imkânsız olduğumuz için, inadına intiharına çok sevmiş, hiç kavuşamamıştık seninle biz ikimiz...
"Seninle biz ikimiz" böyle tırnak içinde bir cümleye gömülmeliyiz..!
