gibi / seslisi

Kanalımda yedekleyip kapatsam da, burada dinlemeye açık...

gibi

Gün gelir, 

özlememiş gibi yaparız,

hiç tanışmamış gibi, 

arayıp sormadan, 

her şey yolundaymış gibi, 

eksik bir şey yokmuş,

mutluymuş gibi, 

uykulara kanmış,

yalnız daha iyiymiş,

hiç yaşanmamış,

unutmuş gibi, 

Sonra da

Kendi yalanımıza 

avuntular doğurtur, 

küvezlerde yaşatırız...

Sizin akşamınızı bekleyemedim

Yine mi gece oldu,

Ah bir gün daha mı soldu?

Gündüze ektiğim hâyâllerime ne oldu,

İçimde üşüyen bir şeyler var... (*)

(*)demiştim geçen gece kendi kendime. Yayınlamak için sizin akşamınızı beklemedim...

İki mektup

"İyi bayramlar hocam,

Epeydir 'yansımlar' bize yansımaz oldu, bilmem farkında mısınız?"

*

Farkındayım da bu tarz yazı ve şiirleri mecburiyet altında yazmak mümkün değil. Kendimi zorlarsam yazarım belki ama okuyucuya geçmeyeceği gibi yazana da terapi olmaz. 

İlginize teşekkür ediyorum,  size de iyi bayramlar diliyorum.  

*

Sanki Tüm Yüreklerin Sancısını Çekiyor Ruhun...

Yıkılan Hayallerinin İzlerinden...

Kırılan Umutlarının Enkazından...

Dilsiz Acılarının Çığlıklarından Kurtulmanı,

Acının Mengenesine Sıkışmadan,

Zamanın Belini Bükebilmeni Dilerim...

Kimselere El Değdirtmediğin Rüyalarından,

Yanlış Anlaşılmaların Gölgesinde Yitirdiğin Gülümseyişlerinden,

...............

* 

.....diye devam eden bayram mektubu bam telime dokundu. 

Gülüşlerimi ne zaman yitirdim artık hatırlamıyorum.

O dilsiz acılarımın çığlıklarına o kadar aşina o kadar alışkınım ki onlar bir an sussa boşluğa düşerim. 

Her ikindi sonrası terasta senfoni randevuma özen gösteriyorum. 

Acaba dinlemekten bıkmadığım aynı şarkılar benden bıkmışlar mıdır...

Aşk mı nedir

Murat Mesut'a göre aşk nedir?(*)

Aşk, yönsüzluk, çaresizlik ve sarhoşluktur...

Pervane gibi kavuşmaktan başka bir şey düşünememektir...

Haddinden geçip, hadsizlikte haddi aramaktır...

(*) Bloğumda çeşitli tarifler, işaretler bulmak mümkün. Bu da son güncel tarif olsun. 

en sevdiğim rit/mimsin

Sen, 

kalbimde saklı, 

gizemli bir nota,

çaresizlik makamında, 

terennüm ettiğim,

en sevdiğim rit/mimsin...

https://youtu.be/HgzCYzyf8qY

sonra herkes gidiyor

Sonra, herkes gidiyor, ben kalıyorum!

Yalnızlığımı onikiden vursam diyorum,

Ortada ben kalmıyorum, yapamıyorum!

Ah bu vedalar, bir türlü uymadı siretime, anlatamıyorum!

Sonra, herkes günbatımına binip gidiyor. 

Hikâyeler ufuk çizgisinde kayboluyor,

İsmimin geçtiği hiç bir şey mutlu sona ulaşmıyor...

Sonra, sonra da benden usanıyor!

O da kapıyı suratıma çarpıyor!..

Zengin olmak üzerine

Çalışmayarak zengin olamazsın!

Çalışarak da..!

Bu dünyada her şey kader icabı, sebepler tahtında ilahi bir takdir neticesi olduğundan;

Çalışarak işbu takdiri öğrenmeye çabalamış olursun...

Zenginler, fakirlerden daha akıllı, daha çok çalıştıkları için zengin olmadılar...

Fakirler de daha az akıllarını, zekâlarını kullandıkları için değil.

Dünya sınav yeri olduğu için, soru çeşitliliği ile kimimiz varlıkla, kimimiz darlıkla, kimimiz de sağlıkla imtihanı yaşarak cevaplarız.

Çok çalışarak da, çok az çalışarak da zengin olabilirsin. Kader plânını göremediğin için, sebeplere sarılıp, hayırlı netice için dua edeceksin.

Çünkü sen, senin hakkında neyin hayırlı olduğunu bilemezsin. Hele ki gönül zenginliği...

Sonuçta zenginliği dilediğine, ilmi dileyene veren bir Allah’ın kulusun.

Tevekkül ile bu dünya sıkıntılarına "Sabredenleri müjdele."

bre !

Kimse kimsenin kimsesi olamıyordu.

Dostluklar vefa sınavında sınıfta kalıyordu...

Ahirin ahiri zaman diliminde, insan insanlığı arıyordu...

Aşk mı?

Hiç sorma, o hepten dibi bulup iflas bayrağını çekip gitti buralardan...

Hep mi dengesiz hikâyelere yazılır insanın adı bre..!

Usanıp kapı önüne koydu yalnızlık bile...

Biraz komik bir istek ve Singapur'lu kadınlar

Tekrara düşmemek adına bu espriyi başa alıp yazımı güncellemiş olayım. Tebessüm oldu.

Her diyarda kıymetli saygıdeğer okurlar diye tercüme ediyorum.

Bir sevgili okurum Singapur'dan bloğumda okuma yapanlara seslenip, bulundukları ülkeden ve kendilerinden bahsetmemi istemiş.

Komik, çünkü böyle bir isteğe dalga geçmek için atlayacak bir sürü şakasever zuhur edebilir artı inanın okunma sayım kolay kolay aklıma gelmez. Kendimi eyliyorum burada. 

Singapur sebebi ile istatistiklere bakmış oldum. Bu arada "Günaydın Singapur" latifeleri başladı bile...

* 

Annemin hemşiresi gibiyim. Bolca duasını almanın yanında, kendim için de dua ediyor ve ondan istiyorum; sağlığı kaybetmeden, kimselere yük olmadan göçmek çok önemli.

İhtiyarlık meğer öyle zor ve garip bir sınamaymış ki, annemi gözlemleyerek bunu yaşıyorum. 

Facebook' u böylesi sıkıntılı zamanlarda aradığım oluyor. Kafa dağıtmak, ekstra kişisel sorunları dinlerken kendi derdimi unutuyormuşum meğer. Şimdi anneme yüzde yüz odaklanınca kendimi de ihmal etmeye başladım, ilk başta da yürüyüşler...

* 

Yaşının insanı olmak diye bir deyim var galiba. Bu da çok önemli. Ne olursa olsun kendi çapından eksen kayması yaşamadan, sapmadan yaşama tutunma çabası...Başarabilenlere ne mutlu.

Günlük modunda iç dökümü de tamam sayılır. 

İyi geceler Singapur 🤓

Iyi geceler Kalbim...

Blog mutfağını merak edenlere örnekler.

uygun-uyumlu

İçimizdeki çocuğa uygun değil nicedir bu dünya,

Şarkılarımıza kuşlar eşlik etsin, biz de uyumlu olmayalım bu dünyaya...

Son ilk kez görsem

Son ilk kez görsem,

Görsem de masal ötesiymiş desem.

İlk kez yüzün yüzümün hizasına gelse,

Asırlık bakışsak öylece,

Nefesin nefesime merhaba dese,

Sarılırız nasılsa yasemin kokusunda...

Son ilk kez görsem, 

Bir bebek masumiyetinde,

Avuç içlerinden öpsem...

İdam mahkumu gibi düğüm düğüm,

Kelimeler doğamadan, 

İçimde öldürdüğüm bir kördüğüm...

Son ilk kez görsem,

Hâyâlden öte

Gerçeğimizle yüzleşsem...

Son ilk kez görsem seni,

Doyumsuz seyrine dalsam o güzel yüzünü,

Son ilk kez bir daha bir daha sevsem seni...

Son ilk kez 

Son hiç olmasa...

Bu bir rekor

"Blogunuzu yeni keşfettim, zaman buldukça başladım okumaya..hemen her konu var ve şiirlerle muhteşem bir kitaba kavuştum..........

                Sevgilerimle.."

Her zaman bakmam, bugün blog mutfağına [istatistiklere] denk geldim. Şu saat itibariyle bir günde 2298 okuma ilk kez görüyorum, bu bir rekor. Sanırım okumada yalnız değilsiniz. Blogların tarih olduğu günümüzde hoş bir durum.

Kıymetli vaktiniz ve hak etmediğim övgüleriniz için teşekkür ediyorum. 

Selam ve sevgiler.

Nasıl yani!

Singapur mu? 🤔

Benim bir arkadaşım radyo yayını yaparken tatlı tatlı şımarmış ve "Biliyor ve hissediyorum, şu anda dünya beni dinliyor."demişti. Dünya beni okuyor diye zevzeklenmicem tabii ki... 

-Alo Singapur iyi geceler 🤓

Bazen biraz tebessüm etmeye kendinizi bırakmak istersiniz hemen bir şey gelir takılır boğazınıza...Ve uykuya kaçarsınız. 

Yazmak gelmiyor içimden

https://youtu.be/1BurCADTPrc

Bu aralar yazmak gelmiyor içimden. Daha çok dinleyesim var, kalbimi onaracak, teselli edecek şeyleri...

https://youtu.be/i1QwviZkTdQ

Az daha sabır!

Ey bakışları toprağa düşmüş, dünyaya küskün adam!

Ey bivefa ehlinden yılmış, kırgın gönül!

Bir sabah doğacak güneş, bütün kırılmışlıklarının üzerini sıcacık bir şefkatle örttüğünde, dünya elemleri çok gerilerde kalmış olacak...

https://youtu.be/ZC55bRrq-qI

Doğrusu içimden geçmiş ama

Doğrusu içimden geçmiş ama okur musunuz diye rica edememiştim. Bazen bazı şiirimsilerinizi karşı taraftan dinlemeyi arzu ederseniz. 

İşte bu da onlardan...

 "Babalar günü hediyeniz" mutlu etti. Çok teşekkür ediyorum. 

https://youtu.be/9jaxHPBHoXE

Babalar günü!

"Günaydın güzel adam, 

Biliyorum özel günleri sevmezsiniz..!

.............

Babalar gününüz kutlu olsun 🌹💐🌺"(*)

* 

Doğru, bazı özel günleri hiç sevmem, bazılarına mesafeli, bazılarına kırgın, bazılarına dargın, bazılarıyla hep kavgalı...

Mesela anneler gününü medyada anamam, annesini yeni kaybedenler gelir aklıma, görüp kederleri artacak...

Bayramlar...sevinç günleri değil mi? Yok ben illa arka planda cenk halinde olacağım. Yaşayamadığım bayramlar daha sabahın erkeninde, hatta geceden kapıma dayanacak! 

Babalar günü, babamı hatırlatacak önce ve sonra babalığın huzur ve güzelliklerini yaşayamamışlar akın edecek kalbimin surlarına... 

Gizemlisin diyorlar, bu halimle herkese hüzünleri konfeti gibi saçarken, bir de her şeyimi döksem acıklı Türk filminin dram sahnelerinden mendiliniz kalmaz şekerim dermişim. 

Yeni özel ve güzel bir bayram daha yaklaşmakta. Bunun en zor kısmı her an teyakkuz halinde kapı zilinin çalmasını beklemek! Sonra hoşbeş servis hizmet işleri bende tabii. 

Kısacası bayramlar gönlümde çoktan bayrama gittiler...

Dünyada bir bayram bekliyor ve umuyorum; hüsnü hatime...

Haydi size iyi bayramlar.

(*) İlk gelen maili paylaştım. Diğerlerine ayrıca teşekkür ediyorum. Övgü dolu hak etmediğim şeyleri burada yayınlamak istemedim. 

aşk

Aşk, 

seni anmadan, 

sana varıp, 

rengine boyanmadan, 

anlaşılabilir bir şey değil 

benim için...

Aşk, 

sana dokunmadan, 

kokunu tatmadan, 

sıcağında yanmadan, 

yaşanabilir bir şey değil 

benim için...

https://youtu.be/PEDvKf75vSw

Ne söyledimse

Bunca zaman ne söyledimse kendime, kendim için söyledim. 

Zaten kendimden başkalarının söylediklerime pek de itibarı yoktu.

Muhteşem bir güzellik yaşadım.

Kaç gündür niyetleniyordum. Dün yapalım dedik. Tavuk butları, kaynatıp suyundan da pilavı özellikle anneciğim çok sever. ( Söylemesi ayıp oldu mu.)

Yaptım yedik (afiyet şifa olsun). 

Abone sokak hayvanlarımız var, onlara da haklarını atacağım, lakin onları aşırı seven (!) komşu da dışarıda, vazgeçtim. Merhametsiz herif taş atıyor, (dövemem yaşı benden büyük ve üstelik kalp hastası ve ne de olsa ''komşu statüsünde.'') Onun defolmasını beklemeliydim. 

Her bekleyiş, gecikiş içinde bir hayır saklar.

Bir süre sonra yeniden pencereden baktım. Komşu yok ve üstelik kediler dışında bir de köpekcik var. Gidiyordu, gel dedim, bekledi.

Torbayı boşalttım. 

İzliyorum. (Büyük huzur.)

Üç kedi sürekli kendi sokakları olduğu için köpeğe gözdağı veriyorlar. Karabaş istese üçüne de dalar ama hayvanlar aleminde ''sınırlar'' ve o sınırlara saygı babında riayet çok önemli. Karabaş sabırlı. O da benim gibi biliyor ki, kedicikler kemikli butların etlerini, yumuşak kısımlarını sıyıracaklar, kemikleri isteseler de yiyemezler. Onları Yaratan, ilmi ezelde taksimatını çoktan yapmıştı ve öyle de oldu. Kediler sahneden çekildiler, karabaş kemikleri çekirdek çıtlatır gibi çıtır çıtır afiyetle yedi. On beş dakika sonra aşağısı tertemiz. Bir tane artık bir şey yok. 

Allah'ın düzeninde israf yoktur. Hiç bir şey ziyan olmaz.

Belgesellerde de öyle. İsraf yok. İsrafı sevmeyen Allah, kainatta bunu bizlere her yerde gösteriyor, yeter ki insan araya girip düzeni bozmasın, bozuyoruz..!

Sokak hayvanları sahneden çekildi, sabahtan beri aç olan karabaşın karnı doyuruldu.

Er Rezzak muhteşem kudretini, plânını görebilenlere gösterdi. Sonra yine sahneye hayvan dostu (!) merhametsiz komşu çıktı. (Kim bilir onu da ayak altından hangi sebeple içeri soktu.)

Dün enfes bir belgesel izlemiş/yaşamış oldum. Hayran ve şükürler içerisinde. Şükrettim ve komşuma da merhamet diledim. Şükrettim komşum gibi değildim. Şükrettim, böyle muhteşem muazzam bir tefekkürü göremeyenlerden de olabilirdim. Allah'ım senin şanın, azametin, ilmin, kudretin ne yüce, ne kadar sonsuz...

Bizi Müslüman yarattığın gibi, Müslüman olarak dünya sahnesinden alıp, diriliş günü de Müslümanlarla birlikte kaldır Ya Rabbi. Amin.

yeni yaşıma erersem...

Yeni yaşıma ermek nasip olursa, kimseyi ve hiç bir nesneyi özlemeyeceğim. 

Bugünden tezi yok idmanlara başlıyorum.

Zaten değmiyorsunuz ulan!(*)

Bu dünyadan, bu dünyada kalanları özlemeyi unutmuş olarak gideceğim.

Anladınız mı  beni..?

(*) işbu argo "ulan" nitelendirmesini hayatım boyunca kullanmadım ve hiç de hazzetmem. Ama ilk defa burada tarz değişikliği sebebiyle ve rol icabı kullandığım için özür diliyorum. 

seninle biz

Seninle biz, 

aynı şarkıları, 

hep ayrı şehirlerde dinledikçe, 

iflah olmayacağımızı biliriz...

Seninle biz, 

aynı rüya için, 

geceye uzansak da 

ayrı sabahların mahkûmuyuz...

Seninle biz, 

seninle ikimiz, 

seninle her ayrı güne, 

yeni bir filiz veririz...

Seninle biz, 

her nefeste biriz, 

kim demiş ayrı iklimlerdeyiz...

Seninle biz, 

farklı tarihlerde gelmiş olabiliriz,

aynı gün öleceğimizi kimseler bilmese de biz biliriz...

Seninle biz, 

ilk virgülün ayracında ne kadar da güzeliz...

Kalbimin yarası / sesimden

 

Bazı yaralar vardır, kapanmasını istemezsiniz.

3 hesap

Dostlarım,

Bilmeyip soranlar için cevaplayayım. Evet daha önce şahsi facebook hesabım ve adıma açılmış 3 instagramfan sayfaları vardı. Onları takip edeyim diye mecburen bir instagram hesabı da ben açmıştım. 

Aşırı zaman hırsızı olunca, üzülerek de olsa o 3 arkadaşıma hesapları kapamaları özür beyanıyla rica ve teşekkür etmiştim. Bugün olsa, onlara bir şey demeden kendi hesabımı silerdim. 

"Hiç değilse facebokta sayfa açsanız" teklifine olumlu baksam zaten hesabımı silmezdim. 

Şu an için bildiğim ve benim yönetmediğim aşağıdaki 3 hesap güncel. Kendilerinden zaman zaman buraya alıyorum. 

Emek veriyorlar. Bir yerde bu bloğumun yedeklenmesi demek. Tekrar emek ve değer verişlerine çok teşekkür ediyorum. Sevgiler.

Biri Tumblr hesabı. İkisi Pinterest. 

hikâyeler de ölür mü?

Sonuçta insanlar bile ölümlüyken, hikâyeler niçin ölmesindi...

Atları zaten vuruyorlar..!

https://youtu.be/FZODxoAwLoc

fatura

Hataların, ayrılıkların, olmazların faturası aşka çıkarıldığı zaman; kapandı sandığın kapıda yine, yeni, yeniden aşık olmak için inleyeceksin...

https://youtu.be/6aAxM3o_0Vc

https://youtu.be/_JGGLJMpVks

Peki

"Lütfen yazmalısınız, biz sizi okuyalım..

Yoksa nasıl olduğunuzu başka nereden bilebiliriz...😔"

*

Bu satırlar karşısında şımaracağımı zannedenler bendenizi hiç tanımamışlar demektir, bilakis utandım, mahcup oldum. 

Merak etmenin ne demek olduğunu çok iyi bilirim. 

Bu ve gelen benzeri mektuplarda candan bir dostluk, sevgi, şefkat var. 

Edebi değeri olmasa da günlük gibi ruh halimi yansıttığım bu bloğa gönül bağının tarifi yok. 

Tamam, elimden geldikçe burada saçmalama çabam sürecek. Egoist, cimri ve zalim olmak istemem.

Ne diyeyim o içten sevginize ancak teşekkür edebiliyorum.

yaşamak

Yaşamak, coşkulu bir sevinç değilse, görev icabı bir mecburiyettir...

İkimiz de biliyorduk

Ve ikimiz de biliyorduk; sen,

ne bu şehrin sokaklarından 

ne de Kentparktan 

hiç bir zaman çıkmayacaktın. 

İsminle avundum...

Belki en zor, belki de en kolay sevme biçimiydi bu. 

Bütün oluşlar, çilekeş zamanlar hep tek başıma, bir evin içinde ya da küçültülmüş bir şehirde, o bildik notalar, o bildik ahlar eşliğinde...

Ben bir kadının saçlarında belki de sevmeyi sevdim. Sevmek ihanet edemezdi, çıkarsız, karşılıksız hep severdi...Kavuşmayı dokunmayı da şart koşmazdı. 

Ve ikimiz de biliyorduk; biz hiç kavuşamayacaktık...

https://youtu.be/u75urfWCe7w?si=wAGpmWo2-iFbsJm1

3673.

Diyorum ki; artık içimin saçmalıklarını saçmaktan da kendimi emekli etsem...dememle birlikte mailler gelmeye başladı. Bugüne kadar 3672 paylaşım yapmışım. Fırsat buldukça bunları eleyeceğim. 

Öldüm mü kaldım mı diye merak edecek dostlara saygımdan ve sevgimden hergün olmasa da arada bir çiziktiririm bir şeyler. 

Nasip olur da yaşarsam 2024 ağustosunda yani doğum günümde emekli ederim kendiceğizimi. 

O günden sonra ayda yılda bir paylaşımla hâlâ nefes aldığıma işaret...

Çok üzülecek dostlarım var biliyorum. Ve evet yazmak bana terapi, iyi geliyor.[Artık bunu köreltme zamanı.] Dediğim gibi nasipse önümüzde bir yıldan fazla var. 

Herkese sevgi ve selamlar.