şarkılar ne kadar acımasız diyorum bazen..
can yakan bir azap gibi,
diken diken seni batırır her notası
canımın en canına..
yalnızlığa mahkûmmuşum meğer,
çok geç anladım..
çocukken de, hep içimin yalnızlığı ile oynardım sokakta..
ne zaman ezanlar okunsa,
ne zaman güneş benden kaçıp,
karanlığını savursa gözlerime,
ağlardım bir köşede sessiz avazlarda..
şarkılar acımasız ve zalim derken,
inanman gerekmiyor bana dostum,
notalar sana şenlik bana azapsa,
bunda ne sen, ne de ben suçlu değiliz..!
bazen seviyorum yalnızlığımın masum
ve günahsız tarafını..
bazen de binler lânet ile kırıyorum aynaları..
işte yine bir gün daha ve güneş çekip gidiyor,
karanlığın en koyusunu saçarak yüreğime..
